زیبایی

بدون شک، پوست یکی از ارگان‌های مهم و قابل ملاحظه بدن ماست. اما همه‌ی ما، به یک نقطه‌ی مشترک می‌رسیم: جوش‌های پوستی.

این مسئله، که می‌تواند از تجربه‌ی پوست آسوده و روشن، به یکی از عوارضی مزاحم تبدیل شود، برخی از ما را نگران و ناراحت می‌کند. اما آیا ما واقعاً باید این موضوع را به چنین شدتی جدی بگیریم؟

دعوت می‌کنم تا همراهی کنید و به تفکری عمیق درباره‌ی جوش‌های پوستی بپردازیم. چرا ما این احساس ناخوشایند را تجربه می‌کنیم؟ آیا راه‌هایی برای کاهش و درمان آن وجود دارد؟ چهda روش‌ها و محصولاتی می‌توانند ما را به سوی پوستی سالمتر و زیباتر سوق دهند؟

در این مقاله، ما به بررسی عمیق علل و راه‌های موثر برای مقابله با جوش‌های پوستی می‌پردازیم. از آخرین تحقیقات علمی گرفته تا تجارب عملی، همه‌ی این اطلاعات را در اختیار شما قرار می‌دهیم. پس، با ما همراه باشید تا به یک سفر جذاب و پر معنا در دنیای پوست و زیبایی بپردازیم.

آنچه در این مقاله میخوانید:

1. تعریف جوش‌های پوستی

2. علل و عوامل موثر در ایجاد جوش‌های پوستی

3. انواع جوش های صورت

4. مراقبت های پوستی پیشگیرانه  

5. درمان جوش های پوستی 

    تعریف جوش های پوستی

   جوش‌های پوستی، علایمی هستند که اغلب در پوست ظاهر می‌شوند و اغلب با ظاهری قرمز، تورم‌آور، و گاهی هم با پوست‌های چرکی و یا چرک سر سفید شکل می‌گیرند. این جوش‌ها می‌توانند در هر نقطه‌ای از پوست شما ظاهر شوند، از صورت تا پشت و شانه‌ها.

   چربی (سبوم) که توسط پوست تولید می‌شود، به همراه باکتری‌ها می‌توانند مجرای ترشحی پوست را ببندند. این مسدود شدن باعث می‌شود که چربی و باکتری‌ها در داخل پوست جمع شوند و باعث التهاب و تورم پوست شوند. این وضعیت باعث شکل‌گیری جوش‌های پوستی می‌شود.

   بنابراین، جوش‌های پوستی یک واکنش طبیعی از پوست شما به عوامل مختلفی مثل چربی، باکتری‌ها و سایر مواد است که ممکن است در مجرای ترشحی پوست جمع شوند. این وضعیت می‌تواند ظاهری ناخوشایند داشته باشد و ممکن است آزاردهنده باشد. اما با داشتن اطلاعات بیشتر درباره‌ی این وضعیت و استفاده از روش‌های درمانی مناسب، می‌توانید این مشکل را کاهش دهید.

   

   علل و عوامل موثردر ایجاد جوش های پوستی

   جوش‌های صورت، یکی از مسائل پوستی متداول است که بسیاری از ما با آن روبرو می‌شویم. اما مهمترین چیز در مواجهه با این مشکل، شناخت ریشه‌ها و عوامل اصلی بوجود آمدن آنهاست. در اینجا، قصد داریم به بررسی عوامل اصلی ایجاد جوش‌های صورت بپردازیم و نقش مهمی که شناخت این عوامل در درمان موثر این مشکل دارد، را بررسی کنیم.

   درک دلایل بوجود آمدن جوش‌های صورت به یکی از مسائلی است که اغلب با تصورات عمومی متفاوت است. باید در نظر داشت که این موضوع به طور مطلق با مسائل مانند تغذیه یا رفتارهای شخصی در رابطه نیست. بلکه یک فرآیند فیزیولوژیک درونی است که در بدن اتفاق می‌افتد و از دامنه کنترل شخص خارج است.درک دلایل بوجود آمدن یک جوش یا آکنه می‌تواند پیچیده باشد؛ زیرا این مسئله ممکن است به عوامل متعددی بستگی داشته باشد و نمی‌توان آن را به یک عامل خاص نسبت داد. عوامل مختلف ممکن است در کنار یکدیگر عمل کرده و باعث بروز جوش‌ها شوند. این مقاله به شما کمک می‌کند تا با برخی از عوامل مهمی که در ایجاد جوش‌های صورت نقش دارند، آشنا شوید .

   هورمون ها

   یکی از مهم‌ترین دلایل بوجود آمدن جوش‌های صورت، تغییرات هورمونی است. بسیاری از افراد باور دارند که جوش یکی از علائم بیماری هورمونی است و باید در جستجوی ریشه آن بیشتر در هورمون‌ها باشیم. این باور بخصوص در دوران نوجوانی و تغییرات هورمونی بدن قوت می‌گیرد.

   در پسران جوان، با افزایش ترشح هورمون‌های مردانه مانند تستوسترون، جوش‌ها در صورت و سایر بخش‌های بدن بروز می‌کنند و این می‌تواند نقطه شروعی برای ظهور جوش‌ها باشد. همین موضوع برای دختران جوان نیز صدق می‌کند. آنان نیز با تغییرات هورمونی در دوران بلوغ، با جوش‌های مختلفی روبه‌رو می‌شوند که اغلب زیبایی را از آنان می‌گیرد.

   بسیاری از متخصصان پوستی، برای یافتن ریشه جوش‌ها، توصیه می‌کنند که تست‌های هورمونی را انجام داده و از صحت ریشه مشکلات آگاه شوند.

    پوسیدگی فولیکول ها

   همانطور که اشاره شد، فولیکول‌ها نقش مهمی در ارتباط غدد با سطح پوست دارند و علاوه بر این، سبوم‌ها را به سطح پوست منتقل می‌کنند. دلیل اصلی بروز جوش‌ها معمولاً مرتبط با مسدود شدن فولیکول‌ها است. پوسیدگی فولیکول‌ها یکی از شایع‌ترین عواملی است که باعث می‌شود این مجاری بسته شده و در نتیجه جوش‌ها ایجاد شود. در وضعیت طبیعی، فولیکول‌ها روغن سطح پوست را تخلیه می‌کنند. اما در افرادی که فعالیت این غدد زیاد است، این فرآیند باسرعت‌ بیشتری اتفاق می‌افتد و منجر به کاهش عمر مفید این سلول‌ها می‌شود. در این شرایط، سلول‌های پوسیده و مرده پوست با روغن (سبوم) ترکیب می‌شوند و به تدریج مجرای فولیکول را مسدود می‌کنند، که این موضوع باعث بروز جوش‌های صورت می‌شود.

   التهاب 

   سیستم ایمنی بدن به طور گسترده در تمام نقاط بدن ما وجود دارد و قادر است به راحتی عوامل بیگانه را تشخیص دهد. این عوامل بیگانه شامل باکتری‌ها نیز می‌شوند. زمانی که باکتری‌های مضر یا ناشناخته وارد بخش‌های ابتدایی پوست ما می‌شوند، بدن به صورت خودکار گلبول‌های سفید را برای مبارزه با آن‌ها ارسال می‌کند. این عمل باعث افزایش خونرسانی و به تبع آن افزایش تعداد گلبول‌های قرمز در آن ناحیه می‌شود. این واکنش باعث ایجاد التهاب‌های مختلف زیر پوست می‌شود که به صورت جوش‌ها و آکنه‌ها ظاهر می‌شوند و معمولاً با درد، قرمزی و تورم همراه هستند. 

   روغن (سبوم ) اضافی سطح پوست

    همانطور که ذکر شد، سبوم‌ها توسط غدد چربی پوست تولید و ترشح می‌شوند. این غدد نیز مانند دیگر غدد بدن، تحت تأثیر مواد و هورمون‌های درون‌ریز دیگر قرار می‌گیرند که این موضوع گاهاً منجر به افزایش ترشح و گاهاً منجر به کاهش آن می‌شود. این فرآیند کاملاً طبیعی است و نوعی پاسخ بدن به محرک‌های درونی و بیرونی می‌باشد. اما زمانی که این سبوم‌ها با عوامل دیگر مانند باکتری‌ها و سلول‌های مرده پوست ترکیب می‌شوند، منجر به بروز جوش‌ها می‌شوند.

   مشکلات گوارشی

   مشکلات گوارشی نیز از دیگر فاکتورهایی هستند که به صورت غیرمستقیم تأثیر خود را بر بروز جوش‌های صورت می‌گذارند. در ابتدا ممکن است این دلیل را جدی نگیریم، اما این فاکتور می‌تواند یکی از دلایل شایع بوجود آمدن جوش‌های صورت باشد. بسیاری از ویتامین‌ها و مواد معدنی که برای عملکرد صحیح غدد مختلف از جمله غدد ترشح هورمون‌های مردانه و غدد ترشح چربی سطح پوست لازم هستند، از طریق سیستم گوارشی جذب می‌شوند. وجود اشکال در این سیستم و جذب ناکافی یا بیش از حد برخی از مواد می‌تواند بر عملکرد این هورمون‌ها اثر گذار باشد. از طرف دیگر، برخی از عارضه‌های این سیستم می‌توانند به طور مستقیم یا غیرمستقیم و از طریق شیوه‌های دیگر تأثیر خود را بر بروز جوش‌های صورت شما بگذارند.

   وجود باکتری ها

   باکتری‌ها یکی از فاکتورهای اصلی بوجود آمدن جوش‌ها هستند. این عامل معمولاً در کنار دیگر عوامل دیده می‌شود و به همین دلیل به عنوان یکی از عوامل اصلی برای ایجاد آکنه‌های صورت شناخته می‌شود. با این حال، حضور باکتری‌ها بر روی پوست شما به این معنی نیست که پوست شما کثیف است. در واقع، حضور باکتری‌ها بر روی پوست برای سلامت پوست امری بسیار ضروری است و به بهبود روند طبیعی پوست کمک می‌کند. اما ترکیب این ماده با دیگر عوامل می‌تواند باعث بروز سریع جوش‌ها و آکنه‌ها شود.

   مصرف برخی داروها

   علاوه بر عواملی که قبلاً ذکر شدند، موارد دیگری نیز وجود دارند که به بوجود آمدن جوش‌های صورت شما کمک می‌کنند. از جمله این موارد می‌توان به مصرف داروهای خاص اشاره کرد. برخی از داروها ممکن است در تحریک ترشح هورمون‌ها و یا تحریک غدد چربی زیرپوستی نقش داشته باشند، و با توجه به تأثیر این دو عامل در ایجاد جوش‌های صورت، می‌توان نتیجه گرفت که استفاده از این داروها ممکن است به بوجود آمدن جوش‌های صورت کمک کند. لیست داروهایی که ممکن است به بوجود آمدن جوش‌های صورت کمک کنند، ممکن است متنوع باشد و بسته به شرایط هورمونی و فیزیولوژیک شخص و همچنین دوره‌های خاص از زندگی، متفاوت باشد. برای اطلاعات بیشتر در این زمینه، توصیه می‌شود که با پزشک خود مشورت کنید. اما به عنوان یک روش پیشگیرانه، توصیه می‌شود که قبل از استفاده از هر دارو و یا محصول آرایشی، به دقت عوارض احتمالی آن را بررسی کنید.

   لایه برداری بیش از حد

   لایه‌برداری بیش از حد یکی دیگر از فاکتورهایی است که می‌تواند به صورت غیرمستقیم بر بروز جوش‌های صورت تأثیر بگذارد. این تأثیرات به وضوح در افرادی که به صورت مداوم به لایه‌برداری پوست صورت خود و یا استفاده از اسکراب‌های مختلف می‌پردازند، مشاهده می‌شود. لایه‌برداری بیش از حد باعث می‌شود تا سطح پوست نازک شود و نفوذ باکتری‌ها به لایه‌های زیرین آن راحت‌تر شود. از طرفی دیگر، باعث از بین رفتن باکتری‌های مفید و چربی‌های ضروری بر روی سطح پوست می‌شود که زمینه‌های لازم برای بروز جوش‌های صورت را فراهم می‌کند.

   استرس 

   استرس یکی از فاکتورهایی است که به صورت غیرمستقیم بر ایجاد جوش‌ها تأثیر می‌گذارد. این عامل می‌تواند مضرات بسیاری را به همراه داشته باشد و ممکن است بسیاری از شرایط مخرب درونی و بیرونی را شدت بخشد. از جمله این شرایط می‌توان به اختلال در عملکرد سلول‌های پوستی، غدد چربی زیرپوستی، و سیستم ایمنی اشاره کرد. با توجه به دخیل بودن این عوامل در ایجاد جوش‌ها، می‌توان نتیجه گرفت که استرس اضافی می‌تواند به طور غیرمستقیم در ایجاد انواع مختلفی از جوش‌ها مؤثر باشد. با این حال، باید به یاد داشت که هدف از استرس بیش از اندازه نیست و بدن معمولاً می‌تواند سطح نرمالی از استرس را تحمل کند که این سطح برای هر شخصی متفاوت است. 

   قرار گیری بیش از حد در معرض آفتاب

   قرارگیری در معرض نور خورشید می‌تواند مزایای مختلفی از جمله برنزه شدن پوست و تولید ویتامین D داشته باشد. اما در مقابل، این مسئله ممکن است موجب ایجاد جوش و آکنه‌های صورت شود. برخی از شما ممکن است تجربه کرده باشید که پس از قرارگرفتن طولانی مدت در معرض نور آفتاب، جوش‌های مختلفی بر روی صورتتان ظاهر شود. با این حال، این مسئله برای همه یکسان صدق نمی‌کند و به ژنتیک و نوع پوست هر فرد بستگی دارد. بسیاری از افراد با وجود قرارگرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید، هیچ گونه جوشی تجربه نمی‌کنند. اگر شما نیز از افرادی هستید که پس از اینکه مدت زمان طولانی در معرض نور آفتاب بوده اید ، جوش روی صورتتان ظاهر می‌شود، بهتر است از محافظت‌های مختلفی از جمله کرم های ضدآفتاب استفاده کنید.

   

   انواع جوش های صورت

   شناخت نوع جوش صورت می‌تواند به طور قابل توجهی به شما کمک کند تا بهترین روش‌های درمانی را انتخاب کنید. بدون شناخت دقیق از نوع جوش، امکان یافتن روش درمانی مناسب و موثر کاهش می‌یابد. در این بخش، می‌خواهیم انواع مختلف جوش‌های صورت را به همراه تصاویر و توضیحات کامل معرفی کنیم .

    جوش های سر سفید

   جوش‌های سر سفید، که به طور رایج با نام "جوش‌های سفید" شناخته می‌شوند، معمولاً در نواحی گونه‌ها، اطراف چشم‌ها، و گاهی در دیگر نقاط صورت ظاهر می‌شوند. این جوش‌ها رنگی سفید دارند و گاهاً ممکن است هاله‌ای قرمز رنگ دور آنها مشاهده شود. در برخی موارد، می‌توانید در داخل این جوش‌ها یک تار مو هم مشاهده کنید که برخی افراد ممکن است اشتباهاً فکر کنند که این مو درون جوش سر سفید گیر کرده است.یک نکته مهم درباره جوش‌های سر سفید این است که آنها جزو ساده‌ترین و کم‌خطرترین نوع جوش‌ها هستند. زیرا عموماً انسداد منافذ پوستی با ترکیبی از چربی طبیعی پوست و سلول‌های مرده رخ می‌دهد که به شکل سفید و غیرقابل رؤیت بروی سطح پوست خارجی قرار می‌گیرد. عموماً پس از یک دوره مراقبت از پوست، این جوش‌ها درمان می‌شوند و نیازی به استفاده از داروها و درمان‌های خاصی ندارند.یکی از نکات مثبت دیگر درباره این جوش‌ها این است که معمولاً آثار آنها بر جای نمی‌ماند. به عبارت دیگر، پس از درمان، بیشتر موارد جوش‌های سر سفید بدون ایجاد جای جوش یا التهاب پوستی، بهبود می‌یابند. این امر به افراد آرامش بخشی می‌دهد زیرا نگرانی از باقی‌ماندن اثرات بر روی پوست پس از درمان از بین می‌رود.  

   جوش های سر سیاه

   جوش‌های سرسیاه، که به آنها کومدون‌های باز هم گفته می‌شود، یکی از شایع‌ترین مشکلات پوستی هستند که بسیاری از افراد در سراسر جهان با آن مواجه می‌شوند. این مشکل اغلب به دلیل انسداد منافذ پوستی با ترکیبی از سبوم (چربی طبیعی پوست) و سلول‌های مرده پوست ایجاد می‌شود. این انسداد باعث می‌شود که چربی‌ها و سلول‌های مرده درون منافذ پوستی محبوس شده و با اکسیداسیون (تماس با هوا)، رنگ تیره یا سیاهی به خود بگیرند. به همین دلیل، جوش‌های سرسیاه اغلب به عنوان "جوش‌های سیاه" نیز شناخته می‌شوند.این جوش‌ها به صورت نقاط تیره یا سیاه روی پوست ظاهر می‌شوند، معمولاً در نواحی گونه‌ها، بینی، پشت گردن و بخصوص منطقه T (پیشانی، بینی، چانه) صورت می‌گیرند. این ناحیه از صورت دارای غلظت بالایی از غده‌های چربی است که می‌تواند باعث افزایش احتمال انسداد منافذ پوستی و ایجاد جوش‌های سرسیاه شود.گاهی اوقات، ممکن است محتویات داخل این جوش‌ها به رنگ زرد مایل به سفید دیده شود که نشان‌دهنده وجود چرک و چربی محبوس شده درون آنها است. این وضعیت ممکن است زمانی رخ دهد که جوش‌ها با باکتری‌های پوستی (مانند باکتری‌های استافیلوکوک) آلوده شده باشند، که باعث تولید چربی با رنگ زرد مایل به سفید درون جوش می‌شود.

   جوش پاسچول

   جوش پاسچول یکی دیگر از انواع جوش‌های صورت است که بسیاری از افراد، به ویژه نوجوانان، حداقل یک بار با آن مواجه شده‌اند. این جوش‌ها دارای یک ساختار دایره‌ای با رنگ قرمز هستند و عموماً بخش مرکزی آنها دارای رنگ زرد یا سفید است که نشان از وجود عفونت‌های زیاد درون آنها است. جوش پاسچول عموماً دارای اندازه‌ای بزرگتر است و به نسبت دیگر جوش‌ها، حساس‌تر است. این جوش‌ها معمولاً به علت ترکیبی از عواملی مانند افزایش فعالیت غده‌های چربی پوست، تولید بیش از حد سلول‌های مرده پوست و رشد باکتری‌های پوستی ایجاد می‌شوند.یکی از ویژگی‌های مهم جوش پاسچول، اندازه بزرگتر آن است که می‌تواند به طرز قابل توجهی جلوه و زیبایی چهره را تحت تاثیر قرار دهد. این امر می‌تواند برای افراد تأثیرات روانی منفی به همراه داشته باشد و باعث افزایش اندازه و شدت جوش پاسچول شود. همچنین، برخی افراد ممکن است به دلیل نگرانی از ظاهر خارجی جوش، به شکل‌دهی آن بپردازند که ممکن است مشکل را بیشتر کند، زیرا این عمل می‌تواند به تحریک پوست و ایجاد التهابات بیشتر منجر شود. علت اصلی ایجاد جوش پاسچول همانند دیگر انواع جوش‌ها، افزایش فعالیت غده‌های چربی پوست، انسداد منافذ پوستی با سلول‌های مرده و باکتری‌های پوستی است. این عوامل با هم ترکیب شده و باعث ایجاد جوش‌های قرمز و در برخی موارد دارای محتوای زرد یا سفید درون آنها می‌شود. 

   جوش کیستیک یا ندولار

    جوش کیستیک یا ندولار جزو شدیدترین و پرآسیب‌ترین نوع جوش‌هاست که نه تنها ظاهر نامناسبی به شما می‌دهد بلکه معمولاً با ایجاد زخم و جای جوش همراه است که ممکن است به طور قابل ملاحظه‌ای زیبایی چهره را تحت تأثیر قرار دهد. این جوش‌ها معمولاً با عمق بیشتری شکل می‌گیرند و حتی می‌توانند به اندازه‌ای بزرگ باشند که احساس درد به شخص منتقل شود. یکی از ویژگی‌های بارز جوش‌های کیستیک این است که درون آنها توده‌ها و حجم زیادی از عفونت وجود دارد. عمدتا، این عفونت ناشی از تقابل سیستم ایمنی با عوامل بیماری‌زا و خارجی می‌باشد. در برخی موارد، عواملی همچون افزایش فعالیت غده‌های چربی پوست، انسداد منافذ پوستی با سلول‌های مرده، و رشد باکتری‌های پوستی می‌توانند به ایجاد جوش‌های کیستیک کمک کنند. از آنجایی که این نوع جوش‌ها عمقی‌تر هستند و دارای عفونت شدیدتری می‌باشند، اغلب بهبودی آنها نیاز به مداخلات درمانی شدیدتری دارد. درمان این جوش‌ها ممکن است شامل استفاده از داروهای ضدباکتریایی، محصولات ضد التهاب، و در موارد شدیدتر، از جمله کارهای جراحی برای تخلیه و تصفیه جوش باشد. در ضمن، از آنجایی که این جوش‌ها معمولاً با زخم و جای جوش همراه هستند، درمان آنها باید با مراقبت‌های مناسب پس از درمان همراه شود تا جلوی ایجاد علائم بیشتر مانند جای جوش یا آسیب‌های دائمی روی پوست گرفته شود.

   جوش پاپول

   جوش‌های پاپول یکی از انواع جوش‌های صورت هستند که تفاوت‌های اساسی با سایر انواع جوش‌ها دارند. این جوش‌ها دارای رنگ صورتی هستند و پوست اطراف آنها نیز ممکن است قرمز و متورم باشد. یکی از ویژگی‌های بارز این جوش‌ها، حساسیت بالایی که دارند است، به طوری که نمی‌توان یک نقطه مرکزی به عنوان نقطه اصلی و مرکزی این جوش‌ها تعیین کرد. به همین دلیل، گفته می‌شود جوش‌های پاپول از انواع جوش‌های غیرمعمول هستند. یکی دیگر از تفاوت‌های مهم این جوش‌ها با سایر جوش‌ها این است که پاپول‌ها در منافذ باز پوستی رشد می‌کنند، در حالی که بسیاری از جوش‌های دیگر در منافذ بسته پوست رشد می‌کنند. این تفاوت اساسی در محیط رشد این جوش‌ها، به وضوح نشان‌دهنده ویژگی منحصر به فرد آنها است. علت اصلی ایجاد جوش‌های پاپول ممکن است به عوامل مختلفی برگردد، از جمله افزایش فعالیت غده‌های چربی پوست، تراکم سلول‌های مرده پوست، و رشد باکتری‌های پوستی. همچنین، عوامل خارجی مانند تماس با مواد آلوده و عدم تمیزی پوست نیز می‌تواند به ایجاد این نوع جوش‌ها کمک کند.با توجه به حساسیت بالای جوش‌های پاپول، درمان آنها باید با دقت انجام شود و ممکن است نیاز به استفاده از محصولات ضد التهاب و مراقبت‌های پوستی مناسب داشته باشد. در برخی موارد شدیدتر، مشاوره پزشکی و درمان‌های دارویی یا لیزری ممکن است لازم باشد تا جلوی تشدید و پیشرفت جوش‌ها گرفته شود.

   

   مراقبت های پوستی پیشگیرانه 

   مراقبت‌های پوستی پیشگیرانه از جوش شامل عملیات و فعالیت‌هایی است که انجام می‌دهید تا از بروز جوش‌های پوستی جلوگیری کنید. این مراقبت‌ها شامل موارد زیر می‌شود:

   1 . استفاده از محصولات مناسب برای نوع پوست

   استفاده از محصولات مناسب برای نوع پوست یکی از مهم‌ترین عوامل در مراقبت و بهبود وضعیت پوست است. همانطور که می‌دانید، پوست‌ها متنوع هستند و ممکن است خشک، چرب، مختلط یا حساس باشند. بنابراین، انتخاب محصولاتی که به نوع خاص پوست شما مناسب باشند، می‌تواند تأثیر بسزایی در بهبود ظاهر و سلامت پوست داشته باشد.

   1. پوست خشک: برای پوست خشک، بهتر است از محصولاتی با قدرت مرطوب‌کنندگی بالا استفاده کنید. کرم‌ها و لوسیون‌های با پایه‌های روغنی یا موادی مانند گلیسرین، آلوئه ورا و مواد ضد التهاب مانند روغن‌های آووکادو و روغن‌های پوست دیگر مناسب انتخاب هستند.

   2. پوست چرب: برای پوست چرب، بهتر است از محصولات با فرمولاسیون های سبک‌تر و غیر چرب استفاده کنید. ژل‌ها و محصولات مات کننده که موجب کاهش براقیت و چربی پوست می‌شوند، می‌توانند گزینه‌های خوبی باشند.

   3. پوست مختلط: اگر پوست شما مختلط است (بخش‌هایی از صورت خشک و بخش‌هایی دیگر چرب)، بهتر است از محصولاتی که می‌توانند ترتیب و تعادل بخش‌های مختلف پوست را حفظ کنند، استفاده کنید. برای مثال، محصولات با فرمولاسیون های مرطوب‌کننده و مات کننده می‌توانند برای این نوع پوست مناسب باشند.

   4. پوست حساس: برای پوست حساس، بهتر است از محصولات با فرمولاسیون های خنثی و بدون عطر و مواد شیمیایی مضر استفاده کنید. محصولات با عناصر آرامبخشی مانند عصاره آووکادو، آلانتوئین و گلیسین می‌توانند برای آرامش و مراقبت از پوست حساس مفید باشند.

   استفاده از محصولات مناسب برای نوع پوست شما می‌تواند بهبود محسوسی در وضعیت پوستتان به همراه داشته باشد و باعث شود پوستتان سالم، شاداب و زیبا به نظر برسد.

   2 . رعایت بهداشت پوستی روزانه

   رعایت بهداشت پوستی روزانه یکی از مراقبت‌های پیشگیرانه مهم برای جلوگیری از ایجاد جوش‌ها است. این شامل یک سری اقدامات و مراقبت‌های روزانه است که می‌تواند به حفظ سلامت پوست کمک کند و از بروز جوش‌ها و مشکلات پوستی جلوگیری نماید. در ادامه توضیحاتی راجع به رعایت بهداشت پوستی روزانه و پیشگیری از ایجاد جوش‌ها آورده شده است:

   1. شستشوی منظم صورت: شستشوی دقیق و منظم صورت با استفاده از محصولات مناسب برای نوع پوست و آب گرم، می‌تواند از انباشت چربی، آلودگی‌ها و مواد آرایشی جلوگیری کند که این مواد می‌توانند منجر به انسداد منافذ چربی و بروز جوش‌ها شوند.

   2. استفاده از محصولات مناسب برای نوع پوست: انتخاب محصولات شستشو و مراقبت از پوست که متناسب با نوع پوست شما باشند مهم است. برای پوست چرب می‌توانید از محصولات ضد چربی و برای پوست خشک از مرطوب کننده‌های مناسب استفاده کنید.

   3. عدم لمس چهره با دستان کثیف: لمس پوست چهره با دستان کثیف می‌تواند باعث انتقال باکتری‌ها به پوست شود که می‌تواند به ایجاد جوش‌ها و التهابات پوستی منجر شود.

   4. استفاده از مرطوب‌کننده: استفاده از مرطوب‌کننده ملایم بعد از شستشو و تمیز کردن صورت می‌تواند به حفظ رطوبت پوست کمک کند و از خشکی و ترک‌خوردگی جلوگیری نماید.

   5. مصرف آب کافی: مطمئن شوید که به اندازه کافی آب می‌نوشید تا پوست شما از درون هم مرطوب شود و از خشکی جلوگیری کنید.

   6. استفاده از محافظت‌های مناسب در برابر آفتاب: مصرف کرم‌های ضدآفتاب با SPF مناسب و استفاده از کلاه و عینک آفتابی می‌تواند از آسیب‌های ناشی از اشعه مضر آفتاب جلوگیری کند که این آسیب‌ها ممکن است به ایجاد جوش‌ها و التهابات پوستی منجر شوند.

   7. تمیز کردن ابزارهای آرایشی: اطمینان حاصل کنید که ابزارهای آرایشی مانند برس‌ها و اسفنج‌ها را منظماً تمیز می‌کنید تا از انتقال باکتری‌ها به پوست جلوگیری کنید.

   رعایت این مراقبت‌ها و توصیه‌ها می‌تواند به حفظ سلامت و تازگی پوست کمک کرده و از ایجاد جوش‌ها جلوگیری کند. به یاد داشته باشید که پوست به مراقبت و توجه مستمر نیاز دارد تا تازگی و جوانی آن حفظ شود.

   3 . استفاده از محصولات ضدآفتاب

   استفاده از محصولات ضدآفتاب یکی از مهم‌ترین مراقبت‌های پوستی پیشگیرانه برای جلوگیری از بروز جوش‌ها و مشکلات پوستی است. در زیر توضیحاتی راجع به اهمیت و روش استفاده از محصولات ضدآفتاب برای پیشگیری از جوش‌های صورت آورده شده است:

   1. حفاظت از پوست در برابر اشعه مضر UV: اشعه UV آفتاب می‌توانند به پوست آسیب برسانند و عوارضی مانند التهاب، تحریک، و ایجاد جوش‌ها را به همراه داشته باشند. محصولات ضدآفتاب مانع از نفوذ این اشعه‌ها به پوست می‌شوند و به پوست کمک می‌کنند تا از آسیب‌های ناشی از آنها جلوگیری کند.

   2. کاهش خطر ایجاد جوش‌های خوردگی: استفاده از محصولات ضدآفتاب مناسب به پوست کمک می‌کند تا از تحریکات خارجی مانند اشعه UV، آلودگی هوا، و دیگر عوامل آسیب‌زا محافظت کند. این کار باعث کاهش خطر ایجاد التهابات و جوش‌های خوردگی در پوست می‌شود.

   3. جلوگیری از افزایش فعالیت غدد چربی: اشعه آفتاب می‌توانند فعالیت غدد چربی پوست را افزایش دهند که این امر می‌تواند منجر به افزایش تولید چربی و ایجاد جوش‌های چربی شود. با استفاده از محصولات ضدآفتاب، پوست محافظت می‌شود و از این تحریکات خارجی جلوگیری می‌شود که باعث کاهش فعالیت غدد چربی و کنترل تولید چربی پوست می‌شود.

   4. مراقبت از پوست در برابر آسیب‌های ناشی از آفتاب: اشعه UV آفتاب می‌توانند عوارضی مانند سوختگی، پیری زودرس، پیگمانتاسیون نامناسب، و ایجاد جوش‌های خوردگی را به همراه داشته باشند. استفاده از محصولات ضدآفتاب با SPF مناسب کمک می‌کند تا پوست از این آسیب‌ها محافظت شود و از بروز جوش‌های صورت جلوگیری شود.

   5. مراقبت از پوست حساس: افرادی که پوست حساس دارند معمولاً به شدت به اشعه آفتاب حساسیت نشان می‌دهند و ممکن است به راحتی جوش‌های صورت تحریک شوند. محصولات ضدآفتاب با SPF مناسب می‌توانند به پوست حساس کمک کنند تا از آسیب‌های ناشی از آفتاب جلوگیری کنند و از بروز جوش‌های صورت جلوگیری کنند.

   با انتخاب محصولات ضدآفتاب مناسب و استفاده منظم از آنها، می‌توانید پوست خود را از آسیب‌های ناشی از آفتاب محافظت کرده و از بروز جوش‌های صورت پیشگیری کنید. بهتر است محصولات ضدآفتاب را حتی در روزهای ابری و زمانی که به نظر می‌رسد آفتاب کم باشد نیز استفاده کنید تا پوست خود را بهترین مراقبت را برای جلوگیری از بروز جوش‌ها ارائه دهید.

   

   درمان جوش‌های پوستی

   درمان جوش‌های پوستی معمولاً بسته به نوع و شدت جوش، میزان تحریک و التهاب، و وضعیت کلی پوست فرد متفاوت است. اما در کل، می‌توان از روش‌های زیر برای درمان جوش‌های پوستی استفاده کرد:

    مواد لایه بردار، مواد ضد باکتری جوش، مواد ضد باکتری قوی و مواد کنترل کننده چربی زیر پوست از جمله ترکیباتی هستند که در درمان جوش‌ها مؤثر هستند.این ترکیبات به شکل زیر طبقه بندی می‌شوند: 

   1. مواد لایه بردار:  اسید گلیکولیک، سالی سیلیک اسید، ترتینوئین
   
   2. مواد از بین برنده چربی زیر پوست: رتینوئید، زینک، نیاسین آمید، خاک رس، زغال فعال
   
   3. مواد ضد باکتری جوش:  بنزوئیل پروکساید، آزلائیک اسید ،گوگرد و روغن درخت چای
   
   4. داروهای ضد باکتری بسیار قوی : داکسی سایکلین،کلیندامایسین،اریترومایسین
   
   5. داروهای موثر بر جوش های هورمونی : اسپرینولاکتون ، آکوتان و راکوتان می باشد. 

    

   البته، این درمان‌ها باید توسط یک پزشک یا متخصص پوست مورد تجویز و استفاده قرار گیرند و استفاده از آن‌ها باید با راهنمایی متخصص صورت گیرد. اما به طور کلی:

   1 . مواد مواد لایه بردار ضد جوش :

   1) آلفا هیدروکسی اسید:

    آلفا هیدروکسی اسیدها (AHA) از جمله مواد لایه برداری هستند که در محصولات پوستی استفاده می‌شوند. این اسیدها به بهبود ظاهر پوست کمک می‌کنند و در درمان آکنه نیز موثر هستند.

   ویژگی‌های آلفا هیدروکسی اسیدها شامل:

   • کمک به تنظیم تولید چربی پوست: این اسیدها با کاهش تولید چربی پوست کمک می‌کنند که فرایند بسته شدن فولیکول‌ها و ایجاد جوش‌ها را کاهش دهند.
   • لایه برداری پوست: با از بین بردن سلول‌های مرده پوست و پاکسازی منافذ پوست، آلفا هیدروکسی اسیدها به کاهش ظاهر جوش‌ها و آکنه‌ها کمک می‌کنند.
   • تحریک رشد سلول‌های جدید: این اسیدها با تحریک رشد سلول‌های جدید پوست، باعث بهبود ظاهر پوست و نرم‌تر شدن آن می‌شوند.

    

   دو نوع اسید آلفا هیدروکسی شایع که در محصولات درمانی آکنه به کار می‌روند عبارتند از:

   • اسید گلیکولیک:

     اسید گلیکولیک یکی از مواد لایه بردار معروف است که در بسیاری از محصولات ضد جوش و اسکراب‌های شیمیایی استفاده می‌شود. این اسید به طور خاص بر روی پوست‌های خشک و معمولی تأثیرگذار است، زیرا به عنوان یک AHA (آلفا هیدروکسی اسید) عمل می‌کند و محلول در آب است. این ویژگی باعث می‌شود که بر روی پوست‌های چرب و مختلط تأثیر زیادی نداشته باشد، زیرا نمی‌تواند به طور مؤثر به لایه‌های زیرین پوست که دارای چربی بیشتری هستند، نفوذ کند.

     مزایای استفاده از اسید گلیکولیک در درمان جوش عبارتند از:

     1. لایه برداری سطحی پوست: اسید گلیکولیک عمل لایه برداری سطحی از پوست را انجام می‌دهد. این اسید با کاهش یون‌های کلسیم در سطح پوست، باعث کاهش چسبندگی بین سلول‌های پوستی می‌شود و با این کار سلول‌ها از روی پوست جدا شده و لایه برداری اتفاق می‌افتد.

     2. کاهش ترشح چربی: استفاده از اسید گلیکولیک می‌تواند مقدار ترشح چربی را برای پوست‌های چرب کاهش دهد.

     3. تحریک بازسازی سلولی: این اسید به بازسازی سلول‌های جدید پوست کمک کرده و فرآیند تولید کلاژن را تحریک می‌کند، که باعث افزایش ضخامت پوست می‌شود.

     استفاده از اسید گلیکولیک معمولاً در درصدهای بین ۶ تا ۱۰ درصد در کرم‌ها و محلول‌های ضد جوش مورد استفاده قرار می‌گیرد. با افزایش غلظت این اسید، میزان لایه برداری نیز افزایش می‌یابد. اما باید توجه داشت که استفاده از غلظت‌های بالای ۱۰ درصد اسید گلیکولیک نیاز به تخصص دارد و توصیه نمی‌شود.

     همچنین، اسید گلیکولیک خاصیت مرطوب کنندگی دارد که برای پوست‌های خشک بسیار مناسب است. با این حال، استفاده از یک کرم مرطوب کننده در کنار استفاده از اسید گلیکولیک، می‌تواند از خشکی پوست جلوگیری کرده و عوارض ناشی از استفاده از مواد ضد جوش مانند بنزوئیل پروکساید را کاهش دهد.

     در نهایت، استفاده مداوم از اسید گلیکولیک به طور کلی به سلامت و زیبایی پوست کمک می‌کند، زیرا با بازسازی سلول‌های جدید، پوست را جوان‌تر و سالم‌تر نگه می‌دارد و از جوش و آکنه جلوگیری می‌کند. 

     اسید لاکتیک:

     یکی دیگر از اسیدهای آلفا هیدروکسی که در محصولات درمانی آکنه مورد استفاده قرار می‌گیرد. این اسید از محصولات لبنی مانند شیر یا کره به دست می‌آید و به عنوان یک لایه‌بردار طبیعی برای پوست مورد استفاده قرار می‌گیرد.

     2) بتا هیدروکسی اسید:

     بتا هیدروکسی اسید (BHA) یک دسته از اسیدهای هیدروکسی است که معمولاً در محصولات مراقبت از پوست و آرایشی استفاده می‌شود. دو نوع اصلی از BHA شناخته شده به عنوان مواد فعال در محصولات مراقبت از پوست عبارتند از اسید سالیسیلیک (salicylic acid) و بتا هیدروکسی بوتیرات (betahydroxybutyrate).

     اسید سالیسیلیک:

     اسید سالیسیلیک یکی از معروف‌ترین و پرکاربردترین مواد لایه‌بردار شیمیایی است که در بسیاری از کرم‌ها و محلول‌های ضد جوش و ماسک‌های لایه‌بردار مورد استفاده قرار می‌گیرد. این اسید به علت محلول بودن در چربی، به صورت موثری عمق زیادی در پوست نفوذ می‌کند و می‌تواند هم لایه‌برداری سطحی و هم عمقی را انجام دهد.

     مزایای استفاده از اسید سالیسیلیک در درمان جوش عبارتند از:

     1. کاهش ترشح چربی پوست: این اسید به تنظیم ترشح چربی پوست کمک می‌کند و در نتیجه از مسدود شدن منافذ پوست و ایجاد جوش جلوگیری می‌کند.

     2. لایه‌برداری پوست: اسید سالیسیلیک با شکستن پیوندهای کراتینی در پوست، سلول‌های پوستی را جدا کرده و لایه‌برداری را انجام می‌دهد.

     3. ضد آکنه: استفاده از این اسید به طور مشخص منافذ پوست را جمع کرده و از تشکیل جوش جلوگیری می‌کند. همچنین، با کاهش ترشح چربی پوست، ریسک ایجاد جوش و آکنه کاهش می‌یابد.

     استفاده از اسید سالیسیلیک معمولاً در غلظت‌های بین 0.5% تا 2% در کرم‌ها و محلول‌های ضد جوش و ماسک‌های لایه‌بردار مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای جوش‌های بزرگ و قوی، بهتر است از غلظت 2% استفاده شود و برای پوست‌های حساس، می‌توان از غلظت‌های 0.5% یا 1% استفاده کرد.

     باید توجه داشت که اسید گلیکولیک و اسید سالیسیلیک خود به تنهایی خاصیت آنتی باکتریال قوی ندارند و باید همراه با مواد آنتی باکتریال دیگر مانند بنزوئیل پروکساید استفاده شوند. با این حال، برای درمان جوش‌های سر سیاه و بعضی جوش‌های سر سفید کوچک، می‌توانند به تنهایی مؤثر باشند. اما بر روی جوش‌های کیستیک و بزرگ، تأثیر چندانی ندارند.

     توجه کنید که استفاده از اسید سالیسیلیک در غلظت‌های بالا برای پوست‌های حساس ممکن است منجر به تحریک و سوزش پوست شود، بنابراین توصیه می‌شود که قبل از استفاده از این محصولات، آزمایش اولیه روی یک قسمت کوچک از پوست انجام شود و واکنش پوست مورد بررسی قرار گیرد .  

     3) ایزوترتینوئین (آکوتان، راکوتان):

     ایزوترتینوئین یکی از مشتقات ویتامین A است که برای درمان آکنه‌ها و جوش‌های شدید پوستی استفاده می‌شود. این دارو با کاهش تولید چربی و کنترل ترشح چربی پوست، از ایجاد جوش جلوگیری می‌کند. ایزوترتینوئین تنها درمانی است که بر روی علل اصلی ایجاد آکنه تاثیر می‌گذارد. این دارو فقط در موارد جوش‌های شدید و حاد تجویز می‌شود و باید تحت نظر پزشک مصرف شود.

     توجه به عوارض جانبی ایزوترتینوئین، به ویژه در دوران بارداری بسیار حیاتی است. مصرف این دارو می‌تواند منجر به سقط جنین یا ایجاد مشکلات قلبی، عروقی، و اسکلتی در جنین شود. بنابراین، تنها زمانی که سایر روش‌های درمانی نتیجه ندهند، ایزوترتینوئین تجویز می‌شود.

     بنابر تحقیقات، اریترومایسین به عنوان یکی از روش‌های درمانی برتر برای جوش‌های معمولی شناخته شده است. این دارو باعث کاهش بیشتری در جوش‌های معمولی می‌شود نسبت به بنزوئیل پروکساید و استفاده از ایزوترتینوئین. با این حال، به دلیل عوارض جانبی احتمالی، از اریترومایسین به عنوان درمان اولیه استفاده نمی‌شود و فقط در صورت عدم تاثیربخشی سایر روش‌ها، به آن روی می‌آید.تصمیم در مورد استفاده از هر روش درمانی باید توسط یک پزشک یا متخصص پوست گرفته شود، زیرا عوارض جانبی و موثر بودن هر روش بستگی به شرایط و ویژگی‌های شخصی فرد دارد. همچنین، توصیه می‌شود پیش از شروع هرگونه درمانی، با یک پزشک متخصص مشورت کنید تا بهترین راهکار برای شما مشخص شود.

     4) رتینول:

     رتینول یک ترکیبی است که از ویتامین A تولید می‌شود و به عنوان یکی از روش‌های جلوگیری از شکل‌گیری جوش‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ماده تأثیراتی بر روی رشد سلول‌ها دارد و با افزایش ترن‌اوور سلولی، منافذ پوست را انسداد می‌کند.استفاده از رتینول ممکن است در ابتدا منجر به تشدید آکنه شود، زیرا ممکن است بر روی جوش‌های زیرپوستی که قبلاً شروع به تشکیل شده‌اند، تأثیر بگذارد. برای دیدن نتایج مثبت، نیاز به استفاده مداوم و مدت زمانی حدود 8 تا 12 هفته دارد.توصیه می‌شود که استفاده از رتینول تحت نظارت پزشک و با تجویز او صورت گیرد، زیرا این دارو ممکن است در برخی افراد عوارض جانبی ناخوشایندی ایجاد کند و نیاز به استفاده متواصل دارد تا به نتایج مطلوب برسید. 

   2 . مواد از بین برنده چربی پوست و ضد جوش

       نیاسینامید (ویتامین B3):

   نیاسینامید، یا ویتامین B3، یک ترکیب مورد استفاده در محصولات موضعی و خوراکی است که فواید زیادی برای پوست دارد. این ترکیب به طور خاص برای درمان جوش و آکنه مفید است و دارای فواید زیر می‌باشد:

   1. جمع کردن منافذ پوست: نیاسینامید می‌تواند به جمع کردن منافذ پوست کمک کند. اگر منافذ پوست بزرگ شوند، این می‌تواند منجر به افزایش جوش و آکنه شود. بنابراین، استفاده از نیاسینامید می‌تواند در کاهش اندازه منافذ پوستی و جلوگیری از بروز جوش و آکنه موثر باشد.

   2. درمان جوش و آکنه: نیاسینامید به طور مشخص در درمان جوش و آکنه موثر است. این ماده می‌تواند با جمع کردن منافذ پوستی، ترشح چربی را کاهش داده و از ایجاد جوش‌ها جلوگیری کند. به همین دلیل، در بسیاری از محصولات درمانی جوش حضور دارد و به خصوص برای پوست‌های چرب توصیه می‌شود.

   نیاسینامید، به عنوان یکی از مواد موثر در درمان جوش و آکنه، معمولاً در ترکیبات محصولات پوستی مختلف مانند کرم‌ها، ژل‌ها و لوسیون‌ها استفاده می‌شود و می‌تواند بهبود قابل توجهی در ظاهر و سلامت پوست داشته باشد . 

       رتینوئید:

   رتینوئیدها مشتقات ویتامین A هستند و در سه شکل ترتینوئین (با غلظت‌های %0.01 تا %0.1)، آداپالن (با غلظت‌های %0.1 تا %0.3)، و تازاروتین (با غلظت‌های %0.05 تا %0.1) در کرم‌های ضد جوش مورد استفاده قرار می‌گیرند.

   روش درمان جوش با استفاده از رتینوئیدها متفاوت از دیگر محصولات ضد جوش است. این محصولات با افزایش تولید سلول‌های تازه زیر پوست، باعث جدا شدن چربی و سلول‌های مرده سطح پوست می‌شوند و جوش را از بین می‌برند. رتینوئیدها برای درمان جوش‌های سر سیاه و سر سفید کوچک و معمولی مناسب هستند، اما تأثیر زیادی بر روی جوش‌های بزرگ و یا کیستیک ندارند.

   توجه داشته باشید که رتینوئیدها نباید همزمان با بنزوئیل پروکساید استفاده شوند، زیرا بنزوئیل پروکساید باعث تجزیه شدن رتینوئیدها می‌شود و در نتیجه رتینوئیدها خاصیت شان را از دست می‌دهند. تاثیر رتینوئید بر روی جوش به این صورت است که با جمع کردن منافذ و کاهش و کنترل چربی پوست، از ایجاد جوش جلوگیری می‌شود. این روش اصلی ترین دلیل ایجاد جوش روی پوست، که چربی می‌باشد، را از بین می‌برد و از ایجاد جوش جلوگیری می‌کند.

   طرز مصرف رتینوئید به شرح زیر است:

   1. شب‌ها مصرف کنید: رتینوئید را فقط در شب‌ها استفاده کنید.

   2. استفاده از کرم ضد آفتاب: در روزها از کرم ضد آفتاب استفاده کنید تا پوستتان در برابر اشعه‌های مضر خورشید محافظت شود.

   3. تمیز کردن پوست: ابتدا صورتتان را با یک پاک کننده مناسب تمیز کنید. بهتر است از پاک کننده‌هایی که حاوی AHA یا سالی‌سیلیک اسید هستند استفاده کنید. پس از پاک کردن پوست، حداقل 20 دقیقه صبر کنید.

   4. استفاده از رتینوئید: به اندازه مورد نیاز از کرم حاوی رتینوئید روی پوست صورت و گردن استفاده کنید.

   5. استفاده از مرطوب کننده: پس از استفاده از رتینوئید، از یک کرم مرطوب کننده استفاده کنید. اگر پوست حساسی دارید، می‌توانید قبل از استفاده از رتینوئید، از مرطوب کننده استفاده کنید.

   6. شستشو: پس از 15 تا 30 دقیقه، رتینوئید را بشویید. اگر سوزشی احساس کردید، آن را بلافاصله پس از 15 دقیقه بشویید.  

      زینک (روی):

      زینک یک ماده معدنی است که مناسب برای درمان جوش‌ها است. این ماده به دو شکل خوراکی و پماد موضعی در دسترس است. زینک از پوست در مقابل عفونت باکتریایی و التهاب محافظت می‌کند. همچنین، مصرف زینک می‌تواند باعث کاهش تولید چربی پوست شود که این اقدام می‌تواند از ایجاد آکنه و جوش بر روی پوست جلوگیری کند.

      بهترین راه برای مصرف زینک به منظور درمان جوش، استفاده از پماد موضعی بر روی پوست است، به‌ویژه اگر با اریترومایسین ترکیب شود. این ترکیب می‌تواند به خوبی پوست را پاکسازی کرده و از ایجاد چربی روی پوست جلوگیری نماید.

      در صورت مصرف زینک به صورت خوراکی برای درمان آکنه و جوش، معمولاً میزان توصیه شده حدود ۳۰ میلی‌گرم در روز است. اما باید از مصرف بیش از حد زینک پرهیز شود، زیرا این ممکن است منجر به کمبود مس در بدن شود.

      بنزوئیل پروکساید:

      بنزوئیل پروکساید یک ماده فعال است که به طور گسترده در محصولات ضد آکنه استفاده می‌شود. این ماده باکتری‌های عامل ایجاد آکنه را از بین می‌برد و با از بین بردن چربی اضافی پوست و تسریع در ریزش سلول‌های مرده پوست که موجب انسداد منافذ پوست می‌شوند، کمک می‌کند.

      محصولات حاوی بنزوئیل پروکساید OTC با غلظت‌های مختلفی، معمولاً از ۲.۵ تا ۱۰ درصد، در دسترس هستند. اما باید به عوارض جانبی آن نیز توجه داشته باشید؛ این عوارض شامل خشکی پوست، پوسته پوسته شدن، قرمزی، سوزش و حتی لکه دار شدن می‌شود، به خصوص اگر پوست شما حساس باشد. همچنین، در هنگام استفاده از بنزوئیل پروکساید باید مراقب باشید، زیرا ممکن است مو و لباس را سفید کند.

      خاک رس :

      خاک رس به دلیل خاصیت ضد التهابی‌اش، یک ماده آرام‌بخش و فرونشاننده در درمان آکنه است، معمولاً به صورت ماسک. خاک رس باعث نرم شدن پوست و کاهش تولید چربی پوست می‌شود. استفاده از ماسک خاک رس می‌تواند به تسکین و تهیه پوست کمک کند، همچنین می‌تواند باعث تمیز کردن پوست و از بین بردن اضافی‌های چربی و آلودگی‌های پوستی شود.

      نارون کوهی:

      ویچ هازل، یا نارون کوهی، دارای خاصیت ضد التهابی و قابض است که به کوچک شدن منافذ پوست کمک می‌کند. این خاصیت به تسکین پوست و رفع التهاب کمک می‌کند و می‌تواند از آکنه جلوگیری کند. معمولاً ویچ هازل در محصولات بدون نسخه برای درمان آکنه، به ویژه در محصولات برای پوست چرب، استفاده می‌شود.

      3 . مواد ضد باکتری جوش

      بنزوئیل پروکساید: 

      نزوئیل پروکساید یکی از داروهای موثر برای کنترل جوش و آکنه است. این دارو به دلیل ویژگی‌های ضد باکتریایی و ضد التهابی خود، در کاهش التهابات پوستی که عمدتاً ناشی از باکتری‌های موجود در چربی‌های پوست می‌باشد، موثر است. همچنین، این دارو می‌تواند به تسریع فرایند بازسازی سلول‌های پوست کمک کند و با از بین بردن سلول‌های مرده، به تجدید پوست کمک کند.

      استفاده از بنزوئیل پروکساید معمولاً برای کاهش و درمان آکنه‌های خفیف و متوسط توصیه می‌شود. اما باید توجه داشت که استفاده بی‌رویه و خودسرانه از این دارو ممکن است به پوست آسیب برساند. بنابراین، بهتر است ابتدا با پزشک مشورت کنید تا او دستورالعمل‌های لازم را برای استفاده مناسب از این دارو به شما بدهد. استفاده از بنزوئیل پروکساید ممکن است در برخی افراد باعث خشکی و پوسته‌ریزی پوست شود. این امر معمولاً در طول مدت استفاده از دارو اتفاق می‌افتد و می‌توان با استفاده از مرطوب‌کننده‌های مناسب و مراقبت‌های پوستی، این عوارض را کاهش داد.

      در بیشتر موارد، استفاده روزانه دو بار از این دارو به عنوان یک مقدار معمول توصیه می‌شود. روش استفاده معمول شامل شستشوی دقیق صورت با آب ولرم و ملایم و خشک کردن آن به‌طور کامل است. سپس مقدار مورد نیاز از بنزوئیل پروکساید را روی قسمت‌های مورد نیاز پوست، به‌طور یکنواخت بمالید. بیشترین بهره از این دارو معمولاً پس از چند هفته استفاده مداوم حاصل می‌شود. بر اساس شدت آکنه و واکنش پوستی، پزشک ممکن است مدت زمان استفاده و میزان مصرف را تغییر دهد. اما در حالت کلی، تجویز بنزوئیل پروکساید برای 8 تا 12 هفته به‌صورت معمول انجام می‌شود و علائم بهبودی معمولاً پس از حدود 3 هفته قابل مشاهده است.

      بنزوئیل پروکساید در 3 دوز موجود است: 2.5 درصد ، 5 درصد ، 10 درصد

      استفاده از ژل 2.5% بنزوئیل پروکساید برای شروع درمان به دلیل کاهش احتمال قرمزی و حساسیت پوست، توصیه می‌شود. این مقدار کمترین مقدار مؤثر بنزوئیل پروکساید است که همچنان به‌طور موثر در کنترل جوش‌ها و آکنه‌های خفیف تا متوسط استفاده می‌شود.با افزایش غلظت به 5% یا 10%، افزایش احتمال قرمزی و حساسیت پوست را می‌توان انتظار داشت. بنابراین، در صورت عدم تحمل ژل 2.5%، می‌توان به غلظت‌های بالاتر رفت، اما با رعایت نکات احتیاطی و توصیه‌های پزشک.همچنین، مهم است که این دارو را روی پوست حساس، ملتهب، و به‌ویژه زخم استفاده نکرده و در صورت عدم بهبود یا بدتر شدن وضعیت، با پزشک مشورت کنید. همچنین، از دستورات پزشک در مورد فراموشی مصرف دارو پیروی کنید و هرگز دوز دوباره آن را دو برابر نکنید. با ترکیب بنزوئیل پروکساید با سالی‌سیلیک اسید، می‌توان بهبود درمانی را افزایش داد و اثربخشی بنزوئیل پروکساید را تقویت کرد.

      روغن درخت چای:

      روغن درخت چای یک ترکیب گیاهی است که دارای خواص ضدباکتریایی و ضدالتهابی می‌باشد که می‌تواند به کاهش آکنه کمک کند. این روغن از جمله بهترین ترکیباتی است که برای درمان آکنه در دسترس هستند. تحقیقات نشان داده است که استفاده از 5 درصد روغن درخت چای می‌تواند نتایج قابل مقایسه‌ای با استفاده از 5 درصد بنزوئیل پراکسید داشته باشد. با این حال، برای برخی افراد این درمان ممکن است کاربرد آن را سخت کند؛ به عنوان مثال، افرادی که دارای پوست حساس یا اگزما هستند باید از استفاده از روغن درخت چای خودداری کنند و قبل از استفاده از آن با پزشک یا متخصص پوست مشورت کنند.

      روغن درخت چای می‌تواند چربی و سبوم پوست را کاهش داده و عملکردی مشابه بنزوئیل پراکساید داشته باشد. این ماده از ایجاد جوش جلوگیری کرده و جوش‌های صورت را کاهش داده و باعث خشک شدن آنها می‌شود. در محصولات ضد جوش و ضد آکنه گیاهی از این ماده استفاده می‌شود. استفاده از روغن درخت چای باید بر روی محل مورد نیاز انجام شود و بعد از حدود 20 دقیقه باید آن را پاک کرد. این ماده خاصیت مرطوب کنندگی ضعیفی دارد، بنابراین همراه با آن باید از مرطوب کننده و کرم ضد آفتاب استفاده کنید. روغن درخت چای همچنین برای رفع سیاهی دور چشم، اگزما و پسوریازیس، سوزش بعد از اصلاح، درمان زگیل و پاک کردن آرایش نیز مناسب است.

      سولفور (گوگرد):

      سولفور یا گوگرد، یک عنصر حیاتی برای بدن ما است که در بسیاری از فرایندهای بیولوژیکی نقش دارد. این عنصر برای سلامت پوست بسیار مهم است و هم به صورت خوراکی و هم به صورت موضعی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

      کمبود سولفور می‌تواند منجر به بروز و تشدید آکنه و جوش‌های پوستی شود. مصرف روزانه حداقل یک وعده غذایی حاوی سولفور می‌تواند به حفظ سطح کافی گوگرد در بدن کمک کند. گوگرد در کنترل چربی پوست موثر است و از این طریق به جلوگیری از تشکیل جوش کمک می‌کند. استفاده موضعی از گوگرد به حذف سلول‌های مرده پوست که منافذ را مسدود می‌کنند، کمک می‌کند و در حذف چربی‌های اضافی موثر است. این عنصر اغلب با مواد دیگری مانند اسید سالیسیلیک، بنزوئیل پراکسید، یا رزورسینول ترکیب می‌شود. با این حال، استفاده از محصولات حاوی سولفور ممکن است منجر به خشکی پوست شود و برخی از این محصولات ممکن است بوی نامطبوعی داشته باشند.

       آزلائیک اسید:

      اسید آزلائیک یک ترکیب دارویی مؤثر برای مقابله با آکنه و جوش‌های خفیف تا متوسط است و قابلیت ترمیم جای جوش‌های قدیمی را نیز دارد. این دارو نه تنها برای درمان موضعی جوش‌ها بلکه برای پیشگیری از بروز جوش‌های فعال زیرپوستی و کاهش التهابات پوستی نیز کاربرد دارد.

      اسید آزلائیک باکتری‌های پروپیونی باکتریوم آکنس (P. acnes)، که یکی از عوامل اصلی بروز آکنه است، را از بین می‌برد. این اسید به تدریج و با استفاده منظم و طولانی مدت اثر خود را نشان می‌دهد، بنابراین استفاده از آن نیازمند صبر و پشتکار است.

      علاوه بر خاصیت آنتی باکتریال، اسید آزلائیک به لایه‌برداری سلول‌های مرده پوست که می‌توانند منافذ را مسدود کنند، کمک می‌کند و همین امر موجب پاکسازی منافذ و جلوگیری از انسداد و تشکیل جوش می‌شود. این محصول به صورت کرم و ژل در دسترس است و گاهی اوقات می‌توان آن را بدون نسخه در محصولات درمانی موجود در بازار پیدا کرد، اگرچه استفاده از آن بر اساس توصیه پزشک توصیه می‌شود.

      تفاوت بنزوئیل پروکساید و روغن درخت چای با سولفور و آزلائیک اسید:

      بنزوئیل پروکساید و روغن درخت چای به طور گسترده‌ای برای درمان جوش‌های التهابی و حاد استفاده می‌شوند. بنزوئیل پروکساید با خاصیت ضدباکتریایی قوی خود، باکتری‌های موثر در ایجاد جوش را سریعاً از بین می‌برد و به کاهش سریع التهاب کمک می‌کند. روغن درخت چای نیز به دلیل خواص ضدمیکروبی و ضدالتهابی خود، برای درمان جوش‌های سرخ و ملتهب مفید است، اما تنها باید به صورت موضعی بر روی جوش‌ها استفاده شود.

      در مقابل، سولفور و اسید آزلائیک در درمان جوش‌های خفیف تا متوسط به کار می‌روند و عملکرد آن‌ها کندتر است. سولفور با کاهش ترشح چربی پوست و پاک‌سازی سلول‌های مرده که می‌توانند منافذ را مسدود کنند، به جلوگیری از بروز جوش کمک می‌کند. اسید آزلائیک از سوی دیگر، ضمن داشتن خاصیت ضدباکتریال، برای کل صورت استفاده می‌شود و می‌تواند به کاهش قرمزی، ترمیم جای جوش‌ها و کاهش التهاب کمک کند.

      همواره توصیه می‌شود قبل از اقدام به هر نوع درمانی، مشورت با پزشک صورت گیرد تا از مناسب‌ترین و ایمن‌ترین روش درمانی برای شرایط پوستی خود مطمئن شوید. این مقاله تنها به منظور افزایش آگاهی علمی شما در خصوص مختلف درمانی جوش‌ها تهیه شده است.

      

      4 . داروهای ضد باکتری بسیار قوی (همراه با نسخه پزشک)

      کلیندامایسین:

      کلیندامایسین یک آنتی‌بیوتیک است که به دلیل خاصیت آنتی‌باکتریالی قوی‌اش، برای درمان عفونت‌های باکتریایی جدی و جوش‌ها تجویز می‌شود. این دارو به صورت 1% برای مقابله با آکنه استفاده می‌شود و می‌تواند به خشک شدن جوش‌ها کمک کند. جوش‌ها محیط مناسبی برای رشد و تکثیر باکتری‌ها فراهم می‌آورند که می‌تواند منجر به شدت یافتن التهاب و مقاومت جوش‌ها شود. در صورت تجویز پزشک، کلیندامایسین باید پس از شستشوی صورت با یک شوینده ملایم مخصوص پوست استفاده شود. این دارو معمولاً یک یا دو بار در روز به تمام صورت زده می‌شود، اما باید از تماس آن با دور چشم‌ها و داخل بینی اجتناب شود. پس از استفاده، صورت باید با آب ولرم شسته شود، چرا که دماهای شدید می‌توانند پوست را تحریک کنند. همچنین، کلیندامایسین نباید همزمان با اریترومایسین مصرف شود، زیرا این دو دارو ممکن است یکدیگر را خنثی کنند و اثربخشی‌شان کاهش یابد.

       اریترومایسین:

      اریترومایسین یک آنتی‌بیوتیک معمول برای درمان آکنه است که خواص ضدالتهابی قوی دارد. این دارو نه تنها باکتری‌های مرتبط با آکنه را از بین می‌برد، بلکه به کاهش قرمزی و التهاب پوست نیز کمک می‌کند. دوز تجویزی اریترومایسین معمولاً بین 250 تا 500 میلی‌گرم، دو بار در روز است. توصیه می‌شود که این دارو همراه با غذا مصرف شود تا از ناراحتی معده و حالت تهوع پیشگیری شود. اریترومایسین برای زنان باردار توصیه نمی‌شود، زیرا ممکن است ریسک‌های مرتبط با سلامتی را به همراه داشته باشد.

      اریترومایسین، آنتی‌بیوتیکی است که در اشکال تزریقی، خوراکی، و موضعی در دسترس است. فرم موضعی این دارو به غلظت‌های 2% و 4% برای درمان آکنه و جوش‌ها به کار می‌رود. همچون کلیندامایسین، استفاده از اریترومایسین باید بر روی کل صورت انجام شود تا با خاصیت آنتی‌باکتریال خود، باکتری‌های موجود در نقاط ملتهب را از بین ببرد و منافذ بسته شده پوست را پاک‌سازی کند، که این امر از تشکیل جوش‌های جدید پیشگیری می‌کند. اریترومایسین هنگام استفاده با لایه‌بردارهایی مانند ترتینوئین، می‌تواند اثرات سریع‌تر و مؤثرتری داشته باشد.

      داکسی‌سایکلین:

      داکسی‌سایکلین یک آنتی‌بیوتیک است که اغلب زمانی توصیه می‌شود که پوست به اریترومایسین یا تتراسایکلین واکنش نشان ندهد یا فرد توان تحمل این داروها را نداشته باشد. این دارو به ویژه برای افرادی که دستورالعمل‌های رژیم غذایی خاصی دارند مثل نوجوانان که ممکن است دستورالعمل‌های بدون غذایی تتراسایکلین را دشوار بیابند، مناسب است. دوز اولیه داکسی‌سایکلین معمولاً 50 تا 100 میلی‌گرم، دو بار در روز است و باید حتماً همراه با غذا مصرف شود تا از بروز تهوع شدید جلوگیری شود. داکسی‌سایکلین می‌تواند حساسیت پوست به نور خورشید را افزایش دهد، که این حالت به نام فوتوسنسیتیویتی یا حساسیت به نور شناخته می‌شود، و احتمال آفتاب سوختگی را بالا می‌برد. مانند برخی دیگر از داروهای ضد آکنه مانند بنزوئیل پراکسید، اسیدهای آلفا هیدروکسی و رتینوئیدهای موضعی، این اثر ممکن است رخ دهد.

      داکسی‌سایکلین برای متوقف کردن رشد باکتری‌ها استفاده می‌شود و در درمان آکنه به مقدار 50 تا 100 میلی‌گرم روزانه موثر است. تداخلات دارویی نیز ممکن است با داروهایی مانند ایزوترتینوئین، داروهای ضد تشنج و رقیق‌کننده‌های خون مانند وارفارین رخ دهد، بنابراین مهم است که در صورت داشتن شرایط پزشکی خاص، با پزشک خود مشورت کنید.برای کاهش اثرات جانبی، داکسی‌سایکلین باید با یک لیوان آب کامل مصرف شود و باید از مصرف مکمل‌های دارای آهن، مولتی ویتامین‌ها، کلسیم و داروهای ملین دو ساعت قبل و بعد از مصرف داکسی‌سایکلین خودداری شود. عوارض جانبی ممکن است شامل تهوع، استفراغ، درد معده، کاهش اشتها، اسهال، خارش پوستی و ترشحات واژینال باشد.

      تفاوت کلیندامایسین، اریترومایسین، داکسی سایکلین:

      در درمان آکنه، داکسی‌سایکلین اغلب برای افرادی که به اریترومایسین حساسیت دارند یا به درمان با آن پاسخ نمی‌دهند، تجویز می‌شود. با این حال، مانند اریترومایسین، داکسی‌سایکلین نیز ممکن است حساسیت ایجاد کند. کلیندامایسین از دیگر آنتی‌بیوتیک‌ها، به ویژه برای درمان عفونت‌های ناشی از باکتری‌های بی‌هوازی مانند پروپیونیباکتریوم استفاده می‌شود و در مقابله با باکتری‌های مقاوم به درمان نیز مؤثر است. در حالی که کلیندامایسین باکتری‌ها را مستقیماً از بین می‌برد، اریترومایسین فقط رشد باکتری‌ها را مهار می‌کند و تعداد آن‌ها را کنترل می‌کند تا بدن بتواند به طور طبیعی باکتری‌ها را از بین ببرد.

      اریترومایسین عمدتاً برای آکنه‌های خفیف تا متوسط کاربرد دارد، و در مقایسه با کلیندامایسین، اثربخشی آن در موارد جدی‌تر محدودتر است. همچنین، نسبت به داکسی‌سایکلین، اریترومایسین می‌تواند باعث حساسیت بیشتری شود و در برخی موارد خشکی شدید پوست و واکنش‌های آلرژیک را به همراه داشته باشد. این تفاوت‌ها در مکانیسم اثر و عوارض جانبی بین این داروها باید هنگام انتخاب روش درمانی مناسب برای هر فرد در نظر گرفته شود.

      تتراسایکلین:

      تراسایکلین یکی از رایج‌ترین آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان آکنه است. دوز شروعی معمول برای این دارو 500 میلی‌گرم دو بار در روز است و تا زمانی که بهبود قابل توجهی در ضایعات آکنه حاصل شود ادامه می‌یابد. پس از آن، می‌توان دوز را به 250 میلی‌گرم دو بار در روز کاهش داد یا درمان را متوقف کرد.

      مصرف تتراسایکلین باید با معده خالی صورت گیرد تا جذب بهتری داشته باشد، اما این موضوع ممکن است برای نوجوانانی که بطور مرتب غذا می‌خورند، دشوار باشد. همچنین، این دارو نباید به زنان باردار یا کودکان زیر 9 سال داده شود، زیرا ممکن است عوارض جانبی جدی ایجاد کند.

      مینوسیکلین:

      مینوسیکلین، که یکی از مشتقات تتراسایکلین است، برای دهه‌ها به عنوان یک درمان موثر برای آکنه استفاده شده است. این دارو بخصوص برای درمان آکنه‌های چرکدار مؤثر است؛ آکنه چرکدار شامل تاول‌های حاوی چرک است که معمولاً با قرمزی اطراف جوش همراه هستند. اگرچه جذب مینوسیکلین توسط غذا کاهش می‌یابد، این کاهش به اندازه‌ی کاهش جذب تتراسایکلین توسط غذا نیست. دوز اولیه معمول این دارو 50 تا 100 میلی‌گرم دو بار در روز است.

      عوارض جانبی شایع مینوسیکلین شامل سرگیجه، تهوع، استفراغ، تغییر رنگ پوست و دندان‌ها می‌شود. تغییرات رنگی پوست و دندان به ویژه در افرادی دیده می‌شود که برای مدت طولانی از این دارو استفاده کرده‌اند. استفاده از مینوسیکلین در افرادی که داروی ایزوترتینوئین (Accutane) مصرف می‌کنند توصیه نمی‌شود، زیرا ترکیب این دو می‌تواند به افزایش فشار درون جمجمه منجر شود.

       سپترا/باکتریم و ماکرولید:

      سپترا یا باکتریم (ترکیب سولفامتوکسازول و تریمتوپریم) و زیتروماکس (آزیترومایسن که یک ماکرولید است)، اغلب برای درمان آکنه‌های التهابی متوسط تا شدید به کار رفته‌اند. بر اساس مطالعات اخیر، گاهی یک آنتی‌بیوتیک نسبت به دیگری ترجیح داده می‌شود، اما به نظر می‌رسد که این داروها زمانی که با درمان‌های موضعی ترکیب می‌شوند، عملکرد بهتری دارند. واکنش‌های آلرژیک به سولفانامیدها (مانند سپترا) نسبتاً رایج است و در هر دو دسته از این آنتی‌بیوتیک‌ها مقاومت‌های قابل توجهی نیز مشاهده شده است.

      5 . داروهای موثر بر جوش های هورمونی

      قرص‌های ضد بارداری:

      قرص‌های ضد بارداری ترکیبی، که حاوی هورمون‌های استروژن و پروژستین می‌باشند، در تنظیم نوسانات هورمونی که عامل آکنه‌های دوره‌ای هستند، موثرند و به کاهش ترشح چربی کمک می‌کنند. این داروها اغلب به همراه دیگر درمان‌های ضد آکنه مانند بنزوئیل پراکسید یا اسید سالیسیلیک استفاده می‌شوند تا اثربخشی درمان افزایش یابد.

      اسپیرونولاکتون:

      اسپیرونولاکتون یک داروی خوراکی است که تاثیر هورمون‌ها بر غدد چربی پوست را مهار می‌کند. این دارو به طور رسمی برای درمان آکنه توسط FDA تأیید نشده است، اما در زنانی که در زمان قاعدگی یا یائسگی دچار شدت آکنه می‌شوند، مفید است. اسپیرونولاکتون به عنوان یک روش درمانی موثر برای تنظیم هورمونی شناخته شده و اغلب همراه با قرص‌های ضد بارداری به کار برده می‌شود تا اثربخشی در کنترل آکنه افزایش یابد.

      این دارو به ویژه برای درمان آکنه در بزرگسالان که به صورت جوش‌های بزرگ و دردناک ظاهر می‌شوند و در دوره‌های قاعدگی و تخمک‌گذاری تشدید می‌شوند، مفید است. در زنان بین سنین 25 تا 40 سال، آکنه اغلب به دلیل تاثیر هورمون‌ها بر غدد چربی است که در این سنین به شدت به هورمون‌ها واکنش نشان می‌دهند. برای دستیابی به بهبود قطعی آکنه کیستیک، درمان باید حداقل برای 12 هفته ادامه یابد؛ با این حال، از آنجا که این یک بیماری مزمن است، مراقبت مداوم توصیه می‌شود. مصرف اسپیرونولاکتون باید تا زمانی که بیمار باردار شود، ادامه داشته باشد.

       رتینوئیدهای خوراکی:

      ایزوترتینوئین، که با نام‌های تجاری اکوتان و راکوتان نیز شناخته می‌شود، یک داروی رتینوئید خوراکی و از مشتقات ویتامین A است که برای درمان آکنه‌های شدید مزمن استفاده می‌شود. بر اساس گزارش‌های آکادمی پوست آمریکا، تقریباً 85 درصد از بیماران پس از یک دوره درمانی، شاهد بهبود دائمی هستند. این دارو با متوقف کردن تولید چربی که یکی از علل اصلی آکنه است، عمل می‌کند. به این ترتیب، از بروز آکنه در منبع آن جلوگیری می‌کند و قادر است درمان دائمی ارائه دهد. با این حال، ایزوترتینوئین می‌تواند عوارض جانبی جدی به همراه داشته باشد، از جمله نقص‌های مادرزادی و احتمال بروز افسردگی. قبل از شروع درمان با ایزوترتینوئین، لازم است بیماران معاینات پزشکی دقیقی انجام دهند، از جمله آزمایش‌های بارداری، زیرا این دارو در دوران بارداری ممنوع است. همچنین، مراجعه ماهانه به متخصص پوست برای نظارت بر روند درمان ضروری است.

      رتینوئیدهای موضعی:

       رتینوئیدهای موضعی مانند ترتینوئین (Retin-A)، آداپالین، و تازاروتن، که همگی از مشتقات ویتامین A هستند، نه تنها خطوط ریز و چروک‌ها را کاهش می‌دهند بلکه در از بین بردن سلول‌های مرده پوستی که موجب انسداد منافذ و آکنه می‌شوند، نیز مؤثرند.

      این داروهای لایه بردار ممکن است عوارضی مانند سوزش، خشکی، و قرمزی پوست ایجاد کنند، به ویژه در افرادی که پوست حساسی دارند یا دوز بالاتری از دارو استفاده می‌کنند، یا محصول را بیش از میزان توصیه شده به کار می‌برند. برای کاهش عوارض جانبی مانند پوسته پوسته شدن و حساسیت به نور خورشید، استفاده از یک مرطوب‌کننده غیرکومدوژنیک (که منافذ را مسدود نمی‌کند) و ضدآفتاب توصیه میشود .

       

      منابع و ماخذ:

      سایت American Academy of Dermatology (AAD)

      سایت Mayo Clinic 

       

      بیشتر بدانید:

      رازهای سلامت و زیبایی پوست: استراتژی‌هایی برای یک پوست بی‌ نقص

      سیاهی دور چشم