زنان

فیبروم رحمی، که به آن لیومیوما نیز گفته می‌شود، تومورهای خوش‌خیمی هستند که از بافت عضلانی رحم زنان شکل می‌گیرند. این تومورها می‌توانند در اندازه‌ها و تعداد مختلفی وجود داشته باشند و در برخی موارد ممکن است علائمی مانند خونریزی شدید یا درد لگن ایجاد کنند. اگرچه فیبروم‌ها معمولاً خطرناک نیستند، اما می‌توانند بر کیفیت زندگی تأثیر بگذارند و در مواردی نیاز به درمان‌های پزشکی دارند. درک این شرایط و گزینه‌های درمانی موجود برای مدیریت آن‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است.

شیوع این تومورها در زنان بسیار متفاوت است، اما تخمین زده می‌شود که 70% تا 80% زنان تا سن 50 سالگی دارای فیبروم هستند. عوامل خطر ابتلا به فیبروم شامل عوامل ژنتیکی، سن، تغییرات هورمونی و سابقه خانوادگی است. افزایش وزن و مصرف برخی مواد غذایی نیز ممکن است ریسک ابتلا به فیبروم را افزایش دهند. مواد غذایی که دارای مقادیر زیادی هورمون‌ها یا مواد شیمیایی تقلیدکننده هورمون‌ها هستند می‌توانند بر رشد فیبروم‌ها تأثیر بگذارند. به طور خاص، مصرف زیاد گوشت قرمز و چربی‌های حیوانی که می‌توانند در بدن استروژن را افزایش دهند، اغلب با خطر بیشتر ابتلا به فیبروم رحمی مرتبط دانسته می‌شوند. بنابراین، توصیه می‌شود که رژیم غذایی سالم و متعادل شامل مقادیر زیادی میوه‌ها، سبزیجات و فیبر داشته باشید.

شرح علائم مرتبط با فیبروم‌ها و عوارض احتمالی آن‌ها بر سلامتی

علائم فیبروم رحمی می‌توانند متنوع و متفاوت باشند بسته به اندازه و مکان تومورها. رایج‌ترین علائم عبارتند از:

1. خونریزی‌های شدید و طولانی مدت در طول دوره‌های قاعدگی که می‌تواند منجر به کم‌خونی شود.
2. درد و فشار در ناحیه لگن که ممکن است به پاها و کمر نیز تسری یابد.
3. تکرر ادرار یا مشکلات دیگر مرتبط با ادرار به دلیل فشار بر مثانه.
4. مشکلات باروری، از جمله مشکل در باردار شدن و خطرات بارداری مانند زایمان زودرس یا سقط جنین.
5. یبوست، به دلیل فشار فیبروم‌ها بر روده‌ها.

مدیریت این علائم اغلب نیازمند ترکیبی از درمان‌های دارویی و جراحی است تا به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند .

• فیبروم های اینترامورال: در دیواره عضلانی رحم ایجاد می شود و می تواند منجر به افزایش اندازه رحم شود. این نوع فیبروم ها نوع شایع تری هستند. فیبروم های داخل دیواره ممکن است بزرگتر شوند و رحم شما را کشیده شوند.
• فیبروم ساب سروزال: در دیواره خارجی رحم رشد می کند و گاهی اوقات می تواند به اندام های اطراف فشار وارد کند و باعث ناراحتی هایی همچون تکرر ادرار و نفخ شود. آنها ممکن است به اندازه ای بزرگ شوند که رحم شما را از یک طرف بزرگتر نشان دهند.
• فیبروم های زیر مخاطی: این دسته از فیبروم ها درست در زیر پوشش داخلی رحم، در میومتر یا همان لایه ماهیچه ای میانی رحم ایجاد شده و ممکن است باعث خونریزی شدید قاعدگی و سایر عوارض شود. این نوع فیبروم ها به اندازه ی انواع دیگر رایج نیستند.
• فیبروم ساقه دار: فیبروم ساب سروزال می تواند یک ساقه ایجاد کند وقتی این کار را انجام می دهند، به عنوان فیبروم ساقه دار شناخته می شود .
• فیبروم دهانه رحم: فیبروم دهانه رحم روی دهانه رحم ایجاد می شود که رحم را به واژن متصل می کند . آنها نیز نادر هستند.

روش‌های تشخیصی مورد استفاده برای شناسایی فیبروم‌ها

برای تشخیص فیبروم‌های رحمی، پزشکان از چندین روش تشخیصی استفاده می‌کنند که شامل موارد زیر است:

1. سونوگرافی: متداول‌ترین روش برای مشاهده فیبروم‌ها است. این روش می‌تواند با استفاده از امواج صوتی، تصاویری از رحم و فیبروم‌ها ارائه دهد.

2. تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI): این روش برای ارزیابی دقیق‌تر اندازه و مکان فیبروم‌ها به کار می‌رود، به ویژه زمانی که جراحی مد نظر باشد.

3. هیستروسکوپی: یک روش که از طریق ورود یک دوربین کوچک به داخل رحم برای مشاهده مستقیم فیبروم‌ها استفاده می‌کند.

4. سونوهیستروگرافی: تزریق مایع به داخل رحم قبل از انجام سونوگرافی برای فراهم آوردن تصویر بهتر از دیواره داخلی رحم.

این روش‌ها به پزشکان کمک می‌کند تا تشخیص دقیق‌تری از وجود و شرایط فیبروم‌ها داشته باشند و برنامه‌ریزی مناسب‌تری برای درمان انجام دهند.

درمان‌های مختلف موجود، از داروها تا جراحی‌ها

درمان‌های فیبروم رحمی می‌توانند شامل گزینه‌های دارویی و جراحی باشند: