زیبایی

 در این مقاله برخی از شایع ترین علت های ریزش مو و سفید شدن مو را بررسی کرده و چند درمان ریزش مو و درمان سفیدی مو را ارائه می کنیم.

مطالبی که در این مقاله می خوانید:

 

 

 ریزش مو چیست

 

مو بر همه جای پوست انسان بجز کف دست ها و کف پاها رشد می کند، اما بسیاری موها آنقدر ظریف هستند که تقریباً نامرئی اند. مو از پروتئینی به نام کراتین ساخته شده است که در فولیکول های مو موجود در لایه ی خارجی پوست تولید می شود. همینطور که فولیکولها سلولهای جدید مو را تولید می کنند، سلول های قدیمی با نرخ حدود 6 اینچ در سال از روی سطح پوست حذف می شوند و ازبین می روند. هر تار مو که می بینید، در واقع یک رشته سلول های کراتین مرده است. سر بزرگسالان بالغ حدود 100000 تا 150 هزار مو دارد و ریزش موی روزانه بیش از 100 تار مو می باشد؛ بنابراین  پیدا کردن چند تار مو بر روی برس سرتان لزوماً سبب زنگ خطر نیست.

 

هرلحظه، حدود 90٪ از موها در پوست سر انسان رشد می کند. هر فولیکول چرخه ی عمر خود را دارد که می تواند تحت تاثیر سن، بیماری و انواع مختلفی از عوامل دیگر قرار گیرد. این چرخه ی زندگی فولیکول مو به سه فاز تقسیم می شود:

 

• آناژن (Anagen). رشد موی فعال که بین دو تا شش سال طول می کشد.
• کاتاژن (Catagen). رشد موی موقت که دو تا سه هفته طول می کشد.
• تلوژن (Telogen). مرحله ی استراحت که حدود دو تا سه ماه طول می کشد؛ در پایان مرحله ی استراحت مو ریزش کرده و موهای جدید جایگزین آن می شود و چرخه ی رشد دوباره شروع می شود.

همانطور که سن افراد بالا می رود، میزان رشد مو کاهش می یابد.

 

انواع مختلف ریزش مو

 

انواع مختلفی از ریزش مو وجود دارد، که همچنین به نام آلوپسی نیز شناخته می شود:

 

• آلوپسی اینولوشنال. یک عارضه طبیعی است که در آن با افزایش سن، موها به تدریج نازک می شود. بیشتر فولیکول های مو به مرحله ی استراحت رفته و فولیکول های باقیمانده نیز کوچکتر و کمتر می شوند.

 

• آلوپسی آندروژنیک. یک عارضه ژنتیکی است که می تواند بر مردان و زنان تاثیر بگذارد. مردان مبتلا به این بیماری، که طاسی مردانه نامیده می شود، می توانند از ابتدای نوجوانی و اوایل بیست سالگی به ریزش مو دچار شوند. از علائم تشخیص طاسی مردانه ریزش مو و عقب رفتن خط رویش موی پیشانی و نیز ریختن تدریجی مو از تاج و پوست سر می باشد. زنان دچار این عارضه، که طاسی زنانه نیز نام دارد، تا 40 سالگی و یا بعد از آن اتفاق نمی افتد. در این سن زنان متوجه کاهش مو در سراسر پوست سر خود می شوند و ریزش مو در فرق سر بیشتر اتفاق می افتد.

 

• آلوپسی آریاتا. اغلب به طور ناگهانی شروع شده و باعث ریزش مو در کودکان و نوجوانان می شود. این عارضه می تواند به طاسی کامل (آلوپسی توتالیز) منجر شود. اما در حدود 90٪ از افراد مبتلا به این وضعیت، موها در طول چند سال بازمی گردد.

 

• آلوپسی یونیورسالیس. این عارضه باعث می شود همه موهای بدن از بین بروند، از جمله ابروها، مژه ها و موهای سایر قسمت های بدن.

 

• تریکوتیلومانیا. این عارضه که اغلب در کودکان دیده می شود، یک اختلال روانی است که در آن فرد تحت فشار روانی قرار می گیرد که یک موهای خود را بکند.

 

• تلوژن افلوویوم. این عارضه ریزش موی موقتی در سرتاسر پوست سر است که به دلیل ایجاد تغییراتی در چرخه ی رشد مو رخ می دهد. تعداد زیادی از موها بطور همزمان وارد فاز استراحت می شوند، که باعث ریزش مو و نازک شدن موها می شود.

 

• آلوپسی زخمی. این عارضه منجر به ریزش موی دائمی می شود. بیماری های التهابی پوست (سلولیت، فولیکولیت، آکنه) و سایر اختلالات پوستی (مانند بعضی از انواع لوپوس و لیکن پلانوس) اغلب باعث بروز زخم هایی در پوست می شود که توانایی مو برای بازسازی خود را از بین می برد. شانه های گرم و موهای سفت بافته شده و کشیده شده نیز می تواند باعث ریزش موی دائمی شود. 

علت های ریزش مو

 

پزشکان نمی دانند چرا برخی از فولیکول های مو اینگونه طراحی شده اند تا چرخه ی رشد کوتاهتری نسبت به بقیه داشته باشند. با این حال، عوامل متعددی می تواند باعث ریزش مو شود.

به طور متوسط ​​هر فرد روزانه حدود 100 مو را از دست می دهد. ریزش مو می تواند علل دیگری نیز داشته باشد، مانند مصرف دارو یا بیماری.

با افزایش سن، در مردان ریزش موی بالای سرشان رایج است، که در نهایت باعث ایجاد طاسی می شود که در آن اطراف سر مو داشته، ولی موهای بالای سر ریخته است. این نوع از ریزش مو طاسی مردانه است که ناشی از ژن ها(از هر دو والدین - ایده ای که مردان این ژن را از پدربزرگ (پدر مادر) خود به ارث می برند) است و توسط هورمون مردانه، به نام تستوسترون تحریک می شود. در ریزش موی زنانه، ریزش مو متفاوت است.

 

به طور معمول، مو در یک چرخه ی رشد منظم قرار دارد. زمانیکه مو در فاز آناژن قرار دارد که به مدت دو تا شش سال طول می کشد، مو رشد می کند. در طول مرحله ی تکامل یا فاز تلوژن، که حدوداً به مدت سه ماه طول می کشد، مو استراحت می کند. در پایان مرحله ی تکامل، مو از بین می رود و با موهای جدید جایگزین می شود.

 

تعداد زیادی از اختلالات و عوامل می توانند سبب ریزش مو شوند. افرادی که دچار بیماری خود ایمنی یا اتوفاژی هستند دچار ریزش موهای سر و همچنین در سایر قسمت های بدن خود می شوند. سایر مشکلات سلامتی که می تواند باعث بروز ریزش بیش از حد مو شوند عبارتند از:

 

• هورمون ها. سطح غیر طبیعی هورمون آندروژن (هورمون های مردانه که توسط مردان و زنان تولید می شوند)

 

• ژنتیک. ژن های پدر و مادر، ممکن است بر ژنتیک فرد تاثیر گذاشته و دچار ریزش موی مردانه و زنانه کند.

 

• استرس شدید. استرس و بیماری می تواند باعث ریزش موی موقتی شود.

 

• بیماری خود ایمنی. بیماری خود ایمنی می تواند منجر به عارضه ی آلوپسی آریاتا شود. در عارضه ی آلوپسی آریاتا، سیستم ایمنی بدن به دلایل نامعلومی فعال شده و فولیکول های مو را تحت تاثیر قرار می دهد. در اکثر افراد مبتلا به آلوپسی آریاتا، موها رشد دوباره ی خود را باز می یابد، اگرچه ممکن است موها موقتاً خیلی نازکتر و روشنتر از حالت طبیعی مو باشد که البته با گذشت زمان خوب می شود.

 

• سوختگی، جراحت و اشعه ایکس. این عوامل می تواند منجر به ریزش موی موقتی شود. در چنین مواردی رشد طبیعی مو، با بهبود جراحت بر می گردد مگر اینکه زخم ایجاد شود. در اینصورت مو دوباره رشد نخواهد کرد.

 

• فرایندهای آرایشی مو. استفاده ی بیش از حد از شامپو، دکلره و روشن کردن مو و رنگ کردن مو می تواند باعث نازک شدن موها و در نهایت ریزش مو، ایجاد موهای ضعیف و شکننده شود. بافتن محکم مو با استفاده از غلطک ها یا پرپشت کننده های داغ، و پیچیدن موها توسط فویل های تنگ نیز می تواند موجب آسیب و شکستگی مو شود. با این حال، این روش ها باعث کچلی نمی شوند. در اغلب موارد، اگر منبع مشکل برطرف شود، مو به طور طبیعی دوباره رشد می کند. با این حال، آسیب شدید به مو یا پوست سر گاهی اوقات باعث ایجاد کچلی های موضعی دائمی در سر می شود.

 

• عوارض پزشکی. بیماری تیروئید، لوپوس، دیابت نوع اول و دیابت نوع دوم، کمبود آهن، اختلالات خوردن و کم خونی می تواند باعث ریزش مو شود. اغلب اوقات، هنگامی که عارضه ی پیش زمینه ای درمان شود، مو دوباره بازگشت خواهد کرد، مگر اینکه نوعی زخم مانند لوپوس یا اختلالات فولیکولی وجود داشته باشد.

 

• رژیم غذایی. رژیم غذایی کم پروتئین یا رژیم غذایی کم کالری نیز می تواند ریزش موی موقتی شود.

 

سایر عوامل موثر بر ریزش مو را می توان به صورت زیر نام برد:

 

• مصرف داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی، رتینوئید، NSAID ها، رقیق کننده های خون، قرص های ضد بارداری و سایر درمان های هورمونی، داروهای فشار خون بالا، شیمی درمانی و پرتودرمانی.
• عفونت شدید
• جراحی های بزرگ
• تیروئید پرکار یا تیروئید کم کار
• سایر مشکلات هورمونی
• بیماری های خود ایمنی
• عفونت های قارچی پوست سر
• بارداری و زایمان
• قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مانند تالیم، بور و آرسنیک

 

 

برخی از عملیات مراقبت از مو، مانند بافتن، و یا استفاده ی مکرر از رنگ مو، همچنین می تواند منجر به ریزش مو شود. بعضی از مردم عادت به کندن موهای خود دارند. این اختلال روانی به نام تريكوتيلومانيا نامیده می شود.

 

هنگامی که ریزش مو مربوط به دلیل استفاده از یک دارو است، قطع مصرف دارو معمولاً مانع از ریزش موی اضافی شده و مو در نهایت دوباره رشد می کند. پس از بسیاری از بیماری ها، مانند پرتودرمانی یا شیمی درمانی نیز رشد مو باز می گردد. پوشیدن کلاه گیس یا کلاه می تواند ریزش مو را تا زمانی که موها دوباره در می آیند، پنهان کند. پیوند موی دائمی نیز جایگزین دیگری است.

 

ریزش موی الگوی طاسی مردانه و ریزش موی زنان به خودی خود به حالت قبل بر نمی گردد ، اما درمان هایی وجود دارد که می تواند باعث کاهش سرعت ریزش مو و حتی قطع ریزش مو شود. ماینوکسیدیل (Rogaine) یک داروی موضعی است که برای جلوگیری از ریزش موی مردان و زنان در بازار در دسترس است. فیناستراید (Propecia ) یک قرص است که برای مردان فقط با نسخه ی پزشک قابل استفاده است. کورتیزون تزریقی نیز می تواند باعث رویش مجدد مو و جلوگیری از ریزش مو در شرایط خاصی شود.

 

عوامل موثر بر ریزش مو

 

شایعترین علت ریزش مو در مردان و زنان ژنتیک است. در حقیقت، وراثت در 95٪ از موارد آلوپسی (طاسی) به حساب می آید. 5٪ از موارد باقیمانده می تواند به علت تعدادی از موارد، از جمله رژیم غذایی، استرس، بیماری و داروها مرتبط باشد.

عوامل موثر بر ریزش مو عبارتند از:

 

• داروها، ویتامین ها یا مواد معدنی. داروهای مورد استفاده برای درمان فشار خون بالا، مشکلات قلبی، افسردگی یا نقرس؛ شیمی درمانی یا پرتودرمانی برای بیماران مبتلا به سرطان؛ بالا بودن غیر طبیعی میزان ویتامین A یا پایین بودن سطح آهن یا پروتئین بدن؛ قرص های ضد بارداری نیز می تواند باعث ریزش مو شود.

 

• بیماری. بیماری تیروئید، عفونت شدید یا آنفلوآنزا؛ عفونت های قارچی و کچلی قارچی رینگ وورم (ringworm).

 

برای زنان، زایمان می تواند به دلیل تغییراتی که در بدن رخ می دهد، ریزش موی موقت ایجاد کند. در برخی موارد، بزرگسالان یا کودکان ممکن است دچار بیماری ای به نام تریکوتریلومانیا باشند، که در آن فرد فشار روانی ای برای کندن موی سر، موی ابرو یا مژه هایش احساس می کند و پس از کندن احساس راحتی می کند.

 

درمان ریزش مو

 

روژین ماینوکسیدیل موضعی و پروپتیا (فیناستراید) تنها داروهایی هستند که توسط FDA برای درمان طاسی (ریزش موی ناشی ژنتیکی و ارثی) تایید شده است.

 

روژین ماینوکسیدیل درمان موضعی ای است که به طور مستقیم بر روی قسمتی از پوست سر که در آن ناحیه رشد مو متوقف شده است، مورد استفاده قرار می گیرد. فقط حدود 10% تا 14% درصد از افرادی که این لوسیون را استفاده می کنند، رشد مو را تجربه می کنند. با این حال، لوسیون روژین ماینوکسیدیل می تواند در کاهش سرعت ریزش مو موثر باشد.

 

روژین ماینوکسیدیل اولین درمانی است که توانسته ریزش موی مردانه را درمان کند. همانند تمام داروهای تجویزی، استفاده از روژین ماینوکسیدیل باید تحت مراقبت پزشک مورد استفاده قرار بگیرد. اگر چه این درمان موثری است، لمل هرگاه درمان قطع شود ممکن است نتایج آن از بین برود.

 

از دست دادن مو دائمی میتوان با روشهای جایگزینی مو مانند روشهای پیوند مو (مانند میکرو پیوند، پیوند شکاف، پیوند پانچ)، و کاهش سر و صورت استفاده شود. نوع از ریزش مو و همچنین شرایط و خواسته های بیمار تعیین می کند که کدام روش مو مناسب تر است.

 

بیشتر بخوانید : 4 علت که باعث سفید شدن مو در 20 سالگی می شود.

 

انواع مختلفی از موها وجود دارد؛ موهای بلند و موجدار، کوتاه و صاف، فر و غیر قابل کنترل، یا صاف و براق. موهای مختلف دارای اندازه، سبک، رنگ و بافت متفاوتی هستند. با اینحال هر شخصی – صرفنظر از اینکه چه نوع مویی دارد - در برخی مواقع دچار حداقل یکی از مشکلات مو می شود. دراینجا برخی مشکلات مو و علل ایجاد آنها، مانند موی خاکستری، ریزش مو و موی چرب را بررسی می کنیم.

 

موی خاکستری

 

بعضی افراد موی خاکستری را به عنوان چیزی جذاب در نظر می گیرند و فکر می کنند از دیگران متمایز می شوند؛ برخی دیگر سفید شدن مو را یادآور پیرتر شدن می بینند. بهرحال هرجور که درباره ی موهای سفید یا خاکستری فکر می کنید، این چیزی است که با افزایش سن اجتناب ناپذیر است (البته اگر به اندازه کافی خوش شانس باشید شاید در دوران بزرگسالی موی سفید نداشته باشید).

دانشمندان تلاش زیادی برای تحقیق در زمینه ی علت موهای سفید و خاکستری کرده اند و معتقدند که دلیل اصلی مشکل سفید شدن مو را فهمیده اند. رنگ مو بعلت وجود رنگدانه ای به نام ملانین می باشد، که توسط سلول های ملانوسیت در فولیکول های مو تولید می شود. محققان کشف کرده اند که ملانوسیت ها با گذشت سال ها آسیب های زیادی را تحمل می کنند که در نهایت توانایی آنها را برای تولید ملانین سلب می کند. مطالعات انجام شده، به آسیب های وارده بر DNA و ایجاد پراکسید هیدروژن در فولیکول ها، به عنوان علل احتمالی اختلال در تولید ملانین اشاره کرده اند. بدون ملانین، موهای جدیدی که رشد می کنند هیچ رنگدانه ای ندارد و این باعث می شود موها خاکستری، سفید یا نقره ای به نظر برسد.

 

بعضی از افراد از سنین بسیار پایین شروع به سفید شدن مو می کنند – مثلاً از دوران نوجوانی. از آنجاییکه شروع روند سفید شدن موها معمولاً توسط ژنتیک فرد تعیین می شود، بنابراین اگر مادر یا پدر شما در سنین پایین دچار موهای خاکستری شده است، ممکن است برای شما نیز همین اتفاق بیفتد. اگر شما یکی از آن افرادی هستید که موهای خاکستری را به عنوان عاملی جذاب کننده برای خود نمی بینید، می توانید به راحتی موهای خود را رنگ کنید تا آنها را از دید بقیه بپوشانید.

 

موی چرب

 

پوست سر حاوی روغن طبیعی به نام سبیوم (چربی پوست) است که به پوست سر کمک می کند چرب باشد. سبیوم توسط غدد سباسه تولید می شود. گاهی اوقات این غدد بیش از حد کار می کنند و روغن بیش از حد تولید می کنند؛ این امر منجر به چربی بیش از حد پوست سر می شود. موهای چرب خسته کننده و بی روح باشند، و مدیریت آن نیز مشکل است. برای درمان موهای چرب، از یک شامپوی ملایم که مخصوص کنترل چربی پوست سر است، استفاده کنید.

 

موی آسیب دیده

 

خشك كردن، صاف كردن، هایلایت کردن مکرر باعث ریزش موها مي شود و باعث شكسته شدن و زبر شدن مو می شود و کنترل آن سخت می شود. دوشاخگی مو و خشک شدن آن فقط دو مورد از آسیب های وارده بر مو هستند که در اثر فرم دهی و آرایش مو ایجاد می شود.

 

فرم دهی و آرایش بیش از حد مو و حرارت دادن آن می تواند باعث خورد شدن مو و دوشاخه شدن آن شود، و این زمانی رخ می دهد که لایه ی محافظ خارجی مو (کوتیکول) آسیب ببیند.

 

برخی از درمانها برای ترمیم مو در این شرایط عبارتند از:

 

• موهای خود را با استفاده از یک شانه نرم و انعطاف پذیر بورس کنید، بیش از حد بورس نکنید.
• برای خشک کردن از حوله استفاده نکنید. اگر می خواهید موهایتان را با حوله خشک کنید، به آرامی آن را بر مو مالش دهید.
• از یک نرم کننده استفاده کنید و تنها یک بار در هفته از نرم کننده های عمیق استفاده کنید.

 

 

مو به رطوبت و مقدار مشخصی چربی نیاز دارد تا سالم بماند. موارد زیادی هستند که می توانند باعث خشک شدن مو شوند، از جمله:

 

• شستشوی زیاد مو
• استفاده از شامپوهای قوی
• خشک کردن بیش از حد مو یا استفاده از اتو و سشوار مو برای صاف کردن مو
• قرار گرفتن در معرض آفتاب، باد و هوای خشک
• رنگ مو
• تغذیه نامناسب
• برخی داروها و درمان های خاص

 

ترمیم موی آسیب دیده

 

برای حفظ رطوبت در موهای خود، این نکات را انجام دهید:

 

• موهای خود را هر روز شستشو ندهید، مگر اینکه دچار بیماری پوستی مانند شوره سر هستید، که در اینصورت برای درمان آن نیاز به شامپو کردن روزانه دارید. هنگامی که موهای خود را می شویید، از شامپوی ملایم استفاده کنید که برای رطوبت دهی به موهای خشک ساخته شده است. همچنین روزانه از یک نرم کننده استفاده کنید.
• استفاده از خشک کن، سشوار و اتوی مو را محدود کنید.
• میان دفعاتی که موهای خود را رنگ می کنید، زمان بیشتری فاصله بگذارید.
• در روزهای سرد و طوفانی، کلاه بپوشید و در هنگام شنا نیز از کلاه شنا استفاده کنید.

 

موارد کاربرد کاشت مو

 

کسانی که می توانند از روش های کاشت مو بهره بگیرند شامل افراد زیر می شوند:

 

• مردان مبتلا به طاسی مردانه
• برخی از زنان با ریزش موی زنانه (ژنتیکی)
• فردی که به علت سوختگی یا سایر آسیب های پوستی، بخشی از موهای خود را از دست داده است.

 

اما چه کسانی نباید کاشت مو انجام بدهند؟

 

کاشت مو برای افراد زیر توصیه نمی شود:

 

• زنان مبتلا به ریزش موی ناموضعی و یا گسترده
• افرادی که موهای "اهدا کننده" ی کافی ندارند (قسمت هایی از سر که قابلیت برداشت برای کاشت مو را دارد)
• افرادی که زخم های کلئوئیدی دارند که می تواند ناشی از تروما، جراحی، سوختگی یا آسیب رادیواکتیو باشد

 

پیوند مو

 

پیوند مو یک روش کاشت موی سرپایی است در اتاق جراح پوست انجام می شود. میکروپیوندها تنها حاوی یک تا دو مو در هر پیوند هستند، در حالی که گرافت های شکافته 4 الی 10 مو و پیوندهای بانچی (گروهی) 10 الی 15 مو را نگه می دارند. همچنین مینی پیوندهایی نیز ( که حاوی دو الی  چهار مو) و پروتزهای نواری (پیوند های طولانی و نازک که شامل 30 الی 40 مو هستند) نیز در دسترس هستند. در این روش پیوند مو بیهوشی موضعی به پوست سر تزریق می شود و اگر نیاز به راحتی بیشتری باشد، می توان از مسکن ها نیز استفاده کرد.

 

چگونگی پیوند مو

 

در جراحی کاشت مو، جراح پوست ابتدا قسمتی از پوست سر را از پشت سر برمی دارد. سپس، جراح آن قسمت از سر را که وستش برداشته شده، به قسمت های کوچک تقسیم می کند که در هر قسمت تعداد متفاوتی از پیوندهای مو وجود دارد که زمانی که آنها را به قسمت های بی موی سر منتقل می کند، ظاهری بسیار طبیعی و زیر پوستی دارد.

 

در هر جلسه، تعداد 50 یا بیشتری از این قسمت ها کوچک مو برداشته و منتقل می شود. موهای "اهدا کننده" را اصطلاحاً کوک می زنند و معمولاً این قسمت از سر توسط موهای اطراف آن پنهان می شود. پس از اتمام جلسه ی پیوند مو، پوست سر تمیز و سپس و توسط گاز پوشیده می شود و در صورت لزوم از باند پوششی استفاده می شود. کوک ها حدود 10 روز بعد باز می شوند.

 

زمان پیوند مو

 

برای رسیدن به رضایت "کامل" از پیوند مو، لازم است جلسات متعددی برای کاشت مو انجام بگیرد. پس از هر جلسه، معمولاً توصیه می شود فرایند بهبودی زمانی بین دو تا چهار ماه طول بکشد.

 

عوارض جانبی پیوند مو

 

اکثر عوارض جانبی که در اثر پیوند مو به وجود می آید معمولاً یک تا سه هفته طول می کشد. از جمله عوارض جانبی رایج پیوند مو عبارتند از:

 

• ورم
• کبودی در اطراف چشم
• پوسته پوسته شدن روی قسمت های "اهدا کننده" و "گیرنده" پوست سر
• بی حسی در اطراف سایت های "اهدا کننده" و "گیرنده" پوست سر
• خارش در قسمت "اهدا کننده" ی پوست سر

 

حذف پوست سر

 

حذف پوست سر، به این معنی است که قسمتی از پوست سر را که حاوی مو نمی باشد از سر برداشته،  به طوری که باقی مانده ی پوست سر را که حاوی مو هست، می کشند تا تمام ناحیه ی طاس سر را بپوشانند. عمل حذف پوست سر می تواند به اندازه ی نیمی از منطقه طاس سر را کاهش یابد. این روشی است برای پوشش دادن مناطق طاسی در بالا و پشت سر، و هنوز مشخص نشده است که برای خط رویش مو مناسب باشد یا خیر.

 

چگونگی حذف پوست سر

 

به پوست سر بیهوشی موضعی تزریق می شود و بخش بی موی پوست سر برداشته می شود. بنابراین پوست اطراف آن ناحیه شل شده و به آرامی کشیده می شود به طوری که بخش های مودار پوست سر کنار هم جمع می شوند و سپس بخیه زده می شود. این روش همچنین می تواند همراه با روش پیوند مو انجام شود.

 

عوارض جانبي حذف موی سر

 

معمولاً افراد پس از جراحی حذف پوست سر، درد بیشتری را نسبت به روش پیوند موی جمعی تحمل می کنند. سردرد نیز ممکن است رخ دهد و می تواند با استفاده از داروهای تسکین دهنده ی بدون آسپیرین درمان می شود. ممکن است به مدت چندماه کمی تنگی پوست سر حس شود.

 

ریزش مو در دوران بارداری

 

برای اکثر زنان، بخشی از "درخشش" بارداری ورزش ضخیم و سر و صدای مو است. در طول بارداری، افزایش استروژن باعث کاهش ریزش موی طبیعی می شود. ممکن است در طول بارداری بخواهید موهای خود را رنگ کنید. اما آیا این کار مطمئنی است؟ شاید. اگر چه مطالعات بسیار کمی در مورد استفاده از رنگ مو در دوران بارداری به انجام رسیده است، اما معلوم شده است که تنها مقدار بسیار کمی از هر چیزی که بر پوست سر خود بمالید، واقعاً جذب می شود. بنابراین تصور بر این است رنگ مو تأثیری بر نوزاد ندارد. با این حال، ممکن است دکتر شما فوق العاده محتاط باشد و مصر باشد که در حین بارداری از رنگ مو اجتناب کنید.

 

در هنگام بارداری اگر شرایط زیر را دارید حتماً با پزشک خود تماس بگیرید:

 

• ریزش مو در دوران بارداری. ریزش مو در دوران بارداری می تواند نشان دهنده ی کمبود یک ویتامین یا وجود مشکل بهداشتی و سلامتی دیگری باشد.

 

مراقبت گام به گام:

 

• اگر پزشک تان به شما می گوید که می توانید حین بارداری موهایتان رنگ کنید، اگر خودتان موهایتان را رنگ می کنید از دستکش استفاده کنید.
• قبل از استفاده از مواد شیمیایی مو، مطمئن شوید که هوارسانی آن قسمت از سرتان به خوبی انجام می شود.
• همه ی دستورالعمل های موجود روی بسته ی محصولات را دنبال کنید.

 

---

 

مطالب مرتبط